Maart 2012: Ik “schilder” mijn mission statement. Dit voelde voor mij als: zoiets stel ik me voor bij de “kringloop van ont-wikkeling” waar ik graag deel van wil uitmaken.
Nu juli 2015 blik ik terug. Ik blijk ieder jaar een stuk hiervan voor mezelf uitgediept te hebben. Ieder schilderij was het begin van een periode waarin ik mijn best heb gedaan de inzichten vastgelegd bij het maken van het schilderij een plek te geven in het echte leven.
Augustus 2012: Het benoemen van waar mijn energie vandaan komt. Hoe voed ik mijn “wakker” aanwezig zijn in het onderwijsmoment.
Augustus 2013: Wat betekent “verbinding”.
Juli 2014: Werken aan op pad gaan. Hoe werkt dat. Waarheen dan. Het schilderij dat ik toen maakte is inmiddels aangepast. Het waarheen is zwart geschilderd. Niet depressief, gewoon omdat ik echt niet weet waarheen het gaat. Hoe het eruit ziet aan het einde.
Augustus 2014: je hart durven laten raken.
April 2015: Invulling geven aan die ruimte waar je mag Zijn.
Het wordt op 17 juni ook omgezet in woorden:
Ik, Ilse Meelberghs, wil ruimte scheppen waarbinnen mensen zich kunnen verbinden met hun eigen kern, die van anderen en de kringloop. Ruimte waarbinnen mensen zich cyclisch kunnen ontwikkelen. In die ruimte is aandacht voor de zijnswaarden en kerneigenschappen van eenieder en genieten we van moment & proces. Op weg naar een samenleving in symbiose met alles wat ons zijn mogelijk maakt.