Inmiddels werk ik drie jaar als docent. Ik kom, zoals dat heet, uit het bedrijfsleven. Ik ben met doceren begonnen,zoals ik met imkeren begonnen ben: Vond het nodig.En … hoe moeilijk kan het zijn. Nou, best wel moeilijk. Drie jaar lang, met passie, keihard gewerkt aan mezelf. Heel veel geleerd. En dat was geweldig.
Toch loop ik tegen een grens aan (JA-MAAR). Na drie jaar begint het op te breken dat ik structureel hard en veel teveel werk. (1,3 tot 1,5 keer mijn aanstelling). Zoals een collega het verwoordde: “voor mij is het een hobby, en dus niet erg. Ik doe er anderen mee tekort”. De oorzaak, andere collega: “Ik ga voor een 8. De organisatie is ambitieus en gaat voor een 8. En er is in het primaire proces geld voor een 6 minus.” Mijn gevoel: die 2 punten worden gerealiseerd doordat docenten professioneel zijn en vrije tijd doneren. Kortom, forse taakeisen en energiebronnen die soms niet volstaan.
JA-EN. Bijgevoegde mindmap laat zien dat ik deel wil uitmaken van een krachtige open leefomgeving. Wat moet ik dan nog leren, wat heb ik dan nodig. Wie kan me daarbij helpen. Met deze blog ga ik uitzoeken wat ik nodig heb om (bevlogen) in het onderwijs te blijven.
Veel plezier met lezen,
Ilse Meelberghs
Docente bedrijfseconomie (P)
Ps Ik leer als schrijvende. Het idee dat jullie het zouden kunnen lezen helpt mij al. Nog groter wordt het effect natuurlijk als jullie gaan reageren.