“Verschil is prachtig, verschil geeft voeding aan groei”, een zin uit “Verbaal Meesterschap (H3)”. Ik zocht hem er even bij nadat “aanspreken op sterktes” in vele vormen de laatste dagen iedere dag ter sprake kwam. Zondag ook een keer: “mooie theorie, maar….”
En het gebeurde bijna: ik dreigde alles wat ik uit onderstaande geleerd heb te gaan vertellen, uit te leggen, het belang ervan te gaan verdedigen. Maar de tijd samen was me te kostbaar om die te gebruiken als zendtijd. Dus heb ik het bij 1 vraag proberen te houden. Wat zijn de sterke punten van, wat vind je leuk aan, diegene waar je mee “moet” samenwerken. Wat volgde was stilte.
Dit heb ik er al over geleerd:
Het is een manier van kijken: “Hij oefent de hele dag”
Het stel je voor als we daar al jong mee zouden beginnen: (via Coachsander on fb):
De mogelijke rol van leiders: in drie stappen, hoe ontdekken
Of lekker zelf. Het is niet raar om je baan te willen aanpassen aan je eigen sterke punten, je passie. Het heeft zelfs een naam jobcrafting. Ik ga, in het onderwijs, plek maken voor mijn sterke punten. Een ander doet de rest wel.
Om af te sluiten, een docent die het deed. Mijn zoon heeft 2 projecturen per week. Daar hangt geen beoordeling aan vast. Hij mag kiezen tussen een aantal onderwerpen. Bij de keuze laat ie zich leiden door zijn broer. Niet dat project, maar “Die moet je nemen, WOI is zijn hobby en hij kan er geweldig over vertellen”. Eind van het liedje, ik mag na die 2 uur luisteren naar allerlei geweldige verhalen. In detail wordt me uit de doeken gedaan: het gebruik van een schep (kan je prachtig mee vechten), bescherming tegen gasaanvallen (urine) enz enz. Maakt mij trouwens nieuwsgierig: welk stofje in urine je nu beschermt tegen welk gas. En of wij geleerd hebben.