De kunst van het jobcraften is dat je je eigen functie met kleine aanpassingen op maat snijdt. Een van de dingen die je dan bekijkt zijn de energie-slurpers. En heel kort door de bocht: daar probeer je dan vanaf te komen of anders tegenaan te kijken. Wat nu als een van de energieslurpers de studentevaluaties zijn. Met name het stuk “deze docent”.
Laat er geen misverstand over bestaan. Feedback is noodzakelijk voor persoonlijke groei en feedback door studenten is wezenlijk voor het (door)ontwikkelen van leerlijnen en docenten.
Dit keer ben ik aan de beurt voor een minder goeie evaluatie. Zo boos en gefrustreerd als toen ben ik niet meer. Gebaseerd op vorige jaren vertrouw ik op het proces. Het raakt me wel. Het kost energie.
En nu hoorde ik deze week dat ook enkele studenten niet onverdeeld gelukkig zijn met de vraagstelling. Een moment om toch eens te malen zie ik kansen, denk om, zie kansen, denk om, zie kansen, denk om,…
- 1ste idee: Informeer de student(vertegenwoordiger) over mijn standpunt. (gedaan)
- 2de idee: Vraag jullie om 6 vragen die passen bij de docent van de 21ste eeuw en ga verzoeken om die in de enquete te zetten
- 3de idee: Vraag jullie of je voorbeelden hebt van formele studentevaluaties waarvan je persoonlijk groeit en ga verzoeken om die in te voeren
- 4de idee: Is deze minder goeie evaluatie geen geweldige aanleiding om een dure opleiding aan te vragen die ik anders nooit goedgekeurd krijg.
Dat laatste zie ik eigenlijk nog het beste zitten, past bij mijn passie en talent 🙂 Zien jullie nog andere kansen, andere omdenkmogelijkheden.
PS Nog even ter info de evaluaties, waar praten we over:
