Oneindig veel artikelen en boeken worden geschreven over het veranderen van systemen/organisaties/mensen. Deze week troffen een aantal artikelen me. Ik zet hier even het linkje neer met een korte uitleg waarom het me trof.
Ik blijk te kiezen voor “love and tweak the system”. (via @denkfiguren)
Wat ik bedoel met de uitspraak ‘love the system’ is het idee dat geen enkel systeem perfect is, systemen van generatie op generatie worden doorgegeven en dat een belangrijke kracht van onderwijsvernieuwing is om het systeem te tweaken. Met tweaken bedoel ik dat werkend vanuit de praktijk een individu een groot verschil kan maken.
Uit: Hoe werkt onderwijsvernieuwing? Een voorbeschouwing op het Festival of Solutions.
Leider van een transitie willen zijn is het evenwicht zoeken tussen inspireren en waarderen. Dat komt in deze blog zo mooi naar voren in deze zin: (via @ruimtemaker)
Ik citeer even uit mijn hoofd “geef me vijf kantelaars en ik veroorzaak de revolutie voordat ik over 5 of 10 jaar misschien uit Nederland vertrek.‘ En ik maar altijd denken dat je die mensen al lang om je heen hebt verzameld. Kijk je wel goed?
Het gaat over betekeniswolken & het (play)-petrischaaltje en het organiseren van toeval. En bevestigt dat benoemen belangrijk is: (via @brambruggeman)
U begint dan met het neutraal terugkoppelen van de betekeniswolken en petrischaaltjes die in het organisatielandschap aanwezig zijn. Al doende ontstaan er dan zowel gezamenlijke betekeniswolken over de veranderingen die gaande zijn, als ook inzicht in de dynamiek die er toe bijdraagt dat betekeniswolken tot stilstand of juist in beweging komen.
Uit: Veranderen als chaotisch proces, blz 31
Durf je het aan om je te omringen met enkele irritante mensen (via: @joandewinne)
Een kudde jaknikkers om je heen, vertekent het zelfbeeld en belemmert het leerproces van de leider én de organisatie. Leren doe je immers van feedback (kritiek, commentaar, opmerkingen, fouten e.d.). Wees eens eerlijk? Hoe ga jij om met kritiek? Overreden of bedanken? Kun jij je irritatie objectief beoordelen?
Is het voldoende veilig voor iedereen (via @kmoquality)
“Is het voldoende veilig voor iedereen? Dat bewaken is mijn hoofdopdracht en die van HR. Of misschien meer nog mijn levenswerk,” aldus Joost Callens (Durabrik) tijdens een bijzonder gesmaakt seminarie over authentiek leiderschap georganiseerd door ITAM en Empathos. “Als het veilig is, dan ontwikkelen mensen zich en krijg je vertrouwen in je organisatie.” Meer dan 100 mensen tekenden in op het seminarie en waren ook effectief aanwezig in de inspiratieruimte van Durabrik.
Kwetsbaarheid blijft centraal staan in het leiderschap van Durabrik. En als concentrische cirkels rond Callens’ persoonlijke ontwikkeling krijgen medewerkers alle kansen om te groeien, worden klanten persoonlijk en inspirerend aangesproken en zet Durabrik zich in om van de wereld een betere plek te maken. Het klinkt klef en in zijn uiteenzetting voel je Callens ook worstelen met de juiste manier om dit verhaal over te brengen. Niet te serieus, maar ook niet te relativerend. Niet te passioneel maar ook niet te zakelijk. Juist dat zoeken gaf zijn verhaal de kracht van doorleefdheid en dus authenticiteit.
Uit: Kwetsbaarheid en liefde als motor van authentiek leiderschap
Een model (via @DoenWatWerkt). Ik hou van flowcharts en dit is een mooie die ook helder wordt uitgelegd. Bijzonder ook in een van de reacties:
Bij mij zijn er in de loop der jaren twee dingen gewijzigd:
1) aandacht voor ” mogen” als bepalende invloed. Ik herinner me een leidinggevende die een medewerker niet aansprak op grijs ziekteverzuim. Hij vertelde me dat hij dat vroeger wel deed maar een reprimande kreeg van zijn leidinggevende dat hij te streng was. Toen hij eenmaal de nodige rugdekking had, veranderde zijn gedrag vanzelf. Gek genoeg kom ik dit soort situaties heel vaak tegen.
2) ik vervang ” wetenschappelijk bewijs” steeds meer door waargebeurde verhalen, al vind ik dat bewijs zelf nog steeds belangrijk. Maar verhalen “bezielen” een verandering en geven richting en beweging. Logisch eigenlijk, want verandering is ook een verhaal: over moed om in het grote onbekende te stappen, over ruzies als de omgeving mee moet bewegen, over frustratie en succes, over kleine en grote helpers onderweg en uiteindelijk over een nieuwe manier van leven en werken die het allemaal waard was.Uit: Een praktische aanpak voor het realiseren van gewenst gedrag in uw organisatie
En aandacht voor de transfer van het geleerde naar de werkvloer (via @maaikegewijs)
Want hoe vaak gebeurt het niet dat we ontzettend tevreden zijn over een vorming of workshop, maar na enkele weken of maanden merken dat het bitter weinig verandering bracht. En dat is gewoon zonde, van de tijd, van de goesting, van de energie die het gaf.
Daarom raak ik er steeds meer van overtuigd dat aandacht geven aan de transfer van het geleerde naar de werkvloer een basis is in mijn vak. En daarover wil ik vandaag graag wat delen (mag ik wat dansmuziek, meneer?):