Gister, de optocht in het dorp. Ik geniet het meest van de creativiteit en humor van de deelnemers. Ga daarom ook kijken, om dat aan te moedigen.
Een van de eerste wagens komt voorbij. Ze hebben van die buizen bij die knallen en waar dan honderden zilveren sterretjes uit komen.
Even, heel even geniet geniet ik van het zicht van die zilveren sterretjes die opvliegen in de zon.
Even geniet ik van de snoetjes van de kinderen langs de weg die ook zo’n buis krijgen en zelf die sterretjes de lucht in kunnen schieten.
En realiseer me dan dat dit een zwerfie-ramp in wording is. Die dingen vergaan absoluut niet (= in 30 jaar of zo) en vliegen overal heen. Die vinden we straks nog maanden in de tuin, in nestjes en magen van vogels en andere dieren.
Vanaf dan is voor mij de lol van de optocht een beetje voorbij. Pas veel later (zo ’s avonds op de bank) realiseer ik me dat ik minder kon genieten van de optocht omdat ik me schuldig voel. Ik zag wat er gebeurde en DEED NIETS.
Nou ja, bijna niets. Ik vond ergens een plastic zakje en stouwde dat vol met sterretjes. Die kunnen in ieder geval niet meer wegvliegen.
Ik plukte alvast de eerste sterretjes uit mijn tuin.
En vraag me nu af. Zal ik het volgend jaar durven om naar die mensen toe te stappen en te vragen of ze dit zeker weten. Of ze echt zoveel troep het dorp en de omgeving in willen laten vliegen. En ja het vliegt de hele omgeving in. Ik zag vandaag sterretjes tijdens mijn wandeling naar Vlodrop. Een paar raapte ik er weer op.
Zeker weten dat ik volgend jaar wel iets zeg doe ik niet. Ik hoop stiekem dat iemand het me makkelijk maakt en verbiedt dat dit soort troep gestrooid kan worden in de optocht. Voor mij hoef je namelijk niks te strooien.
Ik geniet zoals gezegd, van de humor en de creativiteit.
PS Over vogels en plastic in de maag, ook als ze heeeeeel ver van de mensen wonen. Ik heb lang geweigerd dit filmpje te bekijken (vandaag voor het eerst). Hoef jij ook nog niet. Weet dat het er is.
Rene 2 maart 2017
Maar je deed iets, dat is een belangrijke stap. Ik zou je willen aanmoedigen om met de organisatie van het carnaval in je woonplaats te praten. Dat deed ik ook. Ze hadden zich eigenlijk nooit gerealiseerd dat plastic confetti nooit vergaat (ook niet na 30 jaar…als je het niet meer ziet, jan het er nog wel zijn).
De wagens mogen voorraan alleen papier knallen en het is net zo gezellig.
Eenvoudige en ludieke acties leidde tot een schoner feest…twee jaar op rij nu steeds iets beter.
Verslag van dit jaar is nog niet klaar, maar zelfs de Raad van 11 en prins Carnaval kwamen helpen om de rommel weer op te vegen! En een lol dat ze erbij hadden. Geweldig!
Ter inspiratie: http://zwerfafvalcoach.org/nieuws/
Succes en goede moed voor volgende keer Ilse, bedankt in ieder geval voor het oprapen van al die sterretjes. Top.
Ilse Meelberghs 3 maart 2017 — Berichtauteur
Dankje Rene voor de aanmoedigende verhalen over wat wel kan en voor het zien wat ik wel deed. Groetjes Ilse