Aanleiding was het artikel rondom de uitspraak in rechtszaak van een docent met de titel: Docent wordt structureel overbelast door schoolbestuur.
Het was aanleiding voor Henk om twee tweets te plaatsen die mij raakten.
Deel 1: Omdat ik dat ook ooit was, een docent die uurtjes telde en kloeg. Omdat de eenzame juridische strijd van deze docente bij me binnenkwam.
Ok. Laat ik eerlijk zijn. Collega’s als @iemanddoetiets zijn nooit mijn favoriete collega’s geweest. Uurtjes tellen en klagen, zo lijkt. 1/2
— Henk ter Haar (@HenkTerHaar) 4 januari 2016
Deel 2: Omdat ik daar ook weer mee gestopt ben, met dat tellen en klagen. Omdat ik me realiseer dat het systeem niet klopt en nog wel een tijdje niet zal kloppen. Ik probeer per “ja” die ik zeg, “de schade te beperken”, het aanvaardbaar te houden voor mezelf. Ben ik dan mak geworden?
Maar even reflecterend: ben ik zelf dan een te mak schaap? Een meeloper? Naïef? Etc? Ik houd van mijn baan,t is hard maar mooi werk. 2/2
— Henk ter Haar (@HenkTerHaar) 4 januari 2016
Ik kies voor optimisme, om mijn ja’s niet altijd af te laten hangen van uren. Dat leidt soms tot eigenlijk wel hilarische verschillen.
Voorbeeld 1
Gister werd ik geïnterviewd voor de website van Zuyd. Over werken bij zuyd. Dat verzoek kreeg van een medewerkster op de afdeling communicatie. Zij had via mijn artikel in het tijdschrift Vives mijn blog gevonden. Ze had die gelezen en het leek haar leuk om een interview met mij te plaatsen.
Wie wordt hier betaald:
- De medewerkster communicatie voor het lezen van Vives en mijn blog en het organiseren van het interview
- De journalist/fotograaf voor het interview.
- Ik niet, niet voor het schrijven van het artikel, niet voor het bloggen, niet voor de tijd van het interview
Voorbeeld 2
Ik schrijf een blog over ICT, over wat niet werkt, ict-ers reageren. Ik praat een uurtje met een van hen. Superfijn, voel me gehoord. Wie wordt er hier betaald.
- De ict-ers
- Ik niet
Of ik in een soort van adviescommissie wil zitten (als gebruiker)? Dan leg ik uit dat ik per week 2,5 uur heb voor organisatietaken, een uur voor professionalisering. En dat die organisatieuren voor het grootste gedeelte opgeslokt worden door vergaderingen en ander gedoe (vb een medewerkerstevredenheidonderzoek van 20 minuten). En geef ik aan dat ik dat ik heel graag wil meedenken, meedoen als ervoor gezorgd kan worden dat die uren betaald worden.
Waarom laat ik deze verschillen bestaan?
De kans dat ik dit van de faculteit betaald krijg is zeer gering. Het past niet in een potje, een soort budget. De tijdsinvestering is per actie gering. En ik vind het echt leuk cq zinvol.
Ik kies voor een ja-houding/inspiratie/verbondenheid.
Ik kies ervoor om mijn ja’s niet altijd af te laten hangen van uren.
En soms zeg ik dus ook nee.