Bevlogenheid hoeft geen toeval te zijn. Daar kan aan gewerkt worden, heb ik inmiddels geleerd. Na drie jaar onderwijs, ben ik mij aan het beraden. Kan ik dit bevlogen blijven doen of niet? Grappig hoe dingen dan bij elkaar komen.
Een kennis helpt mij door me attent te maken op de website 356.nl over bevlogenheid en het jdr-model. Hun duidelijke plaatje spoort me aan om verder te lezen over taakeisen versus energie-, hulpbronnen.Mijn voornaamste leerpunt twitterde ik op 23 december: “Het helpt om bronnen van stress te verminderen, maar je haalt meer resultaat als je focust op energiebronnen”. En meteen daarna: “Conclusie zou kunnen zijn: wil je je docent in topvorm houden, laat weten wat je leerde. Dat geeft energie => #bevlogen”
Nog geen twee weken later krijg ik, via @thebandb, een artikel/onderzoek van Judith Konermann en Emerance Uytendaal onder ogen over bevlogenheid in het voortgezet onderwijs. Ik zie daarin datzelfde model terugkomen, maar nu toegespitst op het onderwijs. Daaruit valt voor mij veel te leren. Over standaard taakeisen en werkgerelateerde hulpbronnen. En als ik moet kiezen tussen een beheersmatige aanpak en een ontwikkelingsgerichte benadering. Dan weet ik wat mij het meeste helpt om mijn bevlogenheid in stand te houden.
Naast docent ben ik ook imker met 1 bijenkast. Als ik het stuk herlees dat ik ooit voor collega’s schreef over de start, dan zie ik overeenkomsten. In het artikel schrijf ik over het waarom van de start en ook over de energiebronnen die mijn bevlogenheid in stand houden. Ik noem het daar gewoon … en waar zit dan de lol. Ik ben 1 belangrijke energiebron vergeten: ik haal veel voldoening uit het voortbestaan van het bijenvolk. En ik maak me zorgen. In deze derde winter als imker zie ik veel dode bijen met varroa voor de kast zie liggen. Bovendien bloeien de krokussen al. Krokussen die de bijen in de lente broodnodig hebben voor het stuifmeel. (Stuifmeel kan je namelijk niet voeren). Een gevaarlijke energiebron dus, zeker als je weet dat 1 op 2 kasten tegenwoordig de winter niet overleefd. Ach “I’ll cross that bridge when I come to it”.
Maar voor mijn werk is het tijd om het anders aan te pakken. Op zoek naar de balans is het moto van 2012.