Gister was het zover, mijn prototype. Dat betekent dat het leren vooral in het ervaren zat. En dus beschrijf ik maar even wat er gebeurde en hoe dat voor me voelde.
Voorbereiding
Afstemming en veiligheid
Een paar weken terug een app-groep aangemaakt voor de mensen die zouden komen. Ze kennen elkaar niet. Zo’n groepje is een fijne manier om alvast kennis te maken, op elkaar af te stemmen. Het was ook ruimte waar ideeën ingebracht konden worden. Ik stuurde ook wat leesvoer op. Over de persoonlijk passende diereninspiratie voor de dag. Het is echt heel bizar als blijkt dat de kaart die je trok voor die persoon precies de goeie inspiratie heeft.
Aantrekkingskracht
Hoe helderder je neerzet waar je voor staat, hoe meer kans op mensen die aanhaken en … ook op mensen die afhaken. Het plaatsen van de link naar de workshop op Facebook en Linkedin was voor mij onderdeel van dat helder neerzetten en het voelde eng/kostte veel energie. Iets met focus en afsluiten van wegen/afleiding.
Ruimte
Vrijdagen ben ik eigenlijk altijd alleen thuis, dus het was vanzelfsprekend dat de workshop in de woonkamer zou plaatsvinden. Toch klopte daar iets niet aan. Vervolgens waren door omstandigheden 2 kinderen wel thuis.
Lastig, want nu moest ik ineens gaan uitleggen dat dit erg belangrijk voor me is, de ruimte opeisen zeg maar. En tegelijkertijd leek ook iets anders nodig. Ik heb in de app-groep om hulp gevraagd en bijna onmiddellijk kwam de ingeving om de logeerkamer om te bouwen. Een ruimte die eigenlijk veel geschikter was voor de groepsgrootte.
Inrichting
Donderdagavond ging ik dus inrichten. Ik doe dat geheel intuïtief. Hoe raar het ook voelt, ik volg de ingevingen.
Op de gang naar de logeerkamer toe hang ik de vellen op die ik maakte over het 7stappen leren in de community. Die stripte ik wel van ieder structuurding. Tot alleen de “pure bedoeling” er weer hing.
De wasbak verstop ik transparant.
Het bed wordt een lage tafel.
De ramen worden schrijfborden.
De kaarsen “gepimpt”
Vervolgens ben ik ook een tijdje in de ruimte. Om ook op andere lagen de ruimte klaar te maken.
Als ik die voorbereiding zo teruglees bedenk ik dat ik bijna niets hiervan een jaar geleden had gedurfd/gedaan. Iets met hokjes en codes en bewustzijn van verschillende lagen in leren/ontwikkeling.
De dag zelf
Ik heb een programma tot ongeveer ’s middags, dan een gat en wel een eindopdracht. Op het eind van de dag gaan we in de tuin bolletjes planten met een intentie.
Aankomst
Ik heb lekker thee, koffie, lekkers in de keuken en vraag de deelnemers om tussendoor de ruimte even te verkennen en eraan toe te voegen wat zij eraan willen toevoegen.
in de ruimte gekomen vraag ik wat nodig is om te kunnen starten. We luisteren een lied dat een van de deelnemers heel graag wil laten horen.
Onderzoekend praten
Ik gebruik een oefening die ik ook bij Marjon van Opijnen deed. Iedereen mag 10 minuten praten en daarbij zijn leervraag van de dag onderzoeken. Zo fijn om gewoon te mogen luisteren en er niets mee te hoeven. Gewoon holding the space voor de ander om te onderzoeken.
Blokkade opheffen
Je leervraag is je leervraag omdat je iets nog niet kan, iets in de weg zit. We doen ook de oefening die ik leerde bij Marjon van Opijnen voor het opheffen van die blokkades.
Heerlijk om te voelen dat iedereen daarbij compromisloos zijn intuïtie gebruikt, niet precies wetend waarom je de dingen doet en vraagt die je doet, en achteraf horen wat mensen daardoor ervaren hebben.
Lunch
Ergens tussendoor lunchen we. Overvloedige keuze, zelfgemaakt, van oma, biologisch, gewoon lekker. Luisterend naar wat ons lichaam nodig heeft. Gezellig met mijn jongens erbij.
Het gat wordt gevuld
Een van de deelnemers vult het gat. Hij wou graag zijn visualisatie koffer en het gebruik ervan prototypen. Als groep stelden we ook vragen over het prototype, over wat het nodig had.
Wij hebben dus getekend met welke intentie we de bolletjes gingen planten.
Ik tekende dat ik vanuit een evenwicht tussen vrouwelijke en mannelijke energie, liefdevol, bijzondere momenten wil organiseren. Bijzondere momenten waar co-creatie plaatsvindt, waar de hele mens aanwezig mag zijn, ook altijd iets “dood” gaat om ruimte te maken voor iets nieuws. Mijn sprankels liepen tot in de tekeningen van de rest. 
Om vervolgens de mensen die bij dat moment aanwezig zijn te empoweren om zelf ook bijzondere momenten te organiseren. Omdat ze gevoeld hebben dat het kan.
Het planten was de afsluiting.
En dus gingen we daarna naar buiten om de bolletjes te planten. Om erna aan de keukentafel even af te schakelen voor we weer allen ons weegs gingen.
Achteraf
We blijven in de app-groep nog even verbonden. De afspraak is dat je de groep mag verlaten op het moment dat de verbinding niet meer voedend is. Hoef je niet uit te leggen. Wel even gedag zeggen 🙂
Het bijzondere is dat alle deelnemers op een bepaalde laag hun hartewens voor de wereld, de inzet van hun talent/gift, hun volgende stap, hebben ge-prototyped.
Die ruimte heb ik gemaakt. Door de space te holden (= niet opeisen en daardoor co-creatie toelaten), de warmte, de zorg voor de innerlijke mens.
Zij hebben hem grandioos mooi gebruikt. #dankbaar.