De mensen die mij mogen helpen ontwikkelen.

Maandag kreeg ik voor het traject “essenties in de praktijk” mijn Certificate of completion overhandigd. Dat ging gepaard met een eindverslag zoals ik dat nog nooit gehad heb.

Het product en mijn bijdrage aan het proces waren voldoende. Dat wist ik vooraf eigenlijk al. Dat was niet spannend en zo hoort het mijns inziens ook. Ik had dat alleen nog niet zo meegemaakt.

Wat mij raakte was dat ik gespiegeld kreeg door de ander wat ik geleerd had rondom aandacht, vrijheid en uitdaging. In andermans woorden zie je nog helderder wat je geleerd hebt en waarom/hoe.

Maar het kadootje was dat de trajectbegeleidster aangaf wat het traject haar gebracht had. En daarmee handen en voeten gaf aan de kreet: teachers as learners. Ze heeft samen met me in de klus gestaan.

En als ik naar aanleiding daarvan kijk naar wie ik toesta om me te helpen bij mijn ontwikkeling als mens en docent. Dan zijn dat mensen die mij laten zien dat ze ook in de klus staan, met de voeten in de klei/modder, bereid om te laten zien wat en hoe zij leren, ook bereid te laten zien waar het spannend/eng/pijnlijk wordt. En laten zien hoe zij daarmee omgaan.