Een hele tijd geleden zat ik bij de curriculum commissie om te bespreken waarom systeemdenken/ Integrated reporting een grotere plek zou moeten krijgen in het curriculum.
Ik wist dat ik het “verloren” had toen de vraag kwam. “Doen al veel (MKB) bedrijven dit?” En ik moest antwoorden: nee. Ik zag mensen afhaken. Ik probeerde nog wat te redden door te zeggen dat DSM het al doet, het echt een trend was en dat wij nu moesten beginnen als we klaar wilden zijn voor de tijd dat “wel heel veel bedrijven dit doen” (dat zou ik nu trouwens doen door te benoemen dat ik zag dat ze afhaken en vragen waarom)
En vandaag lees ik een artikel dat verwoordt waarom die vraag voor mij niet goed voelde/klopte. Het artikel is geschreven door Femmy Wolthuis. Zij bezocht afgelopen donderdag 22 mei de conferentie met Peter Senge over Next Level Leadership in Utrecht. Ze doet in het artikel verslag en vertaalt de inhoud ervan naar het onderwijs.
Twee citaten:
Willen we een gouden tijdperk vormgeven, dan zullen kinderen echt centraal moeten komen te staan in onze samenleving en dus ook binnen het onderwijs. Dit betekent dat de toekomst centraal komt te staan. Daaruit vloeit voort dat we onszelf de vraag gaan stellen of we met ons gedrag creëren wat we daadwerkelijk willen. Zoals Senge zegt: ‘Komen mensen ’s morgens echt hun bed uit om de natuur te vernietigen? Om de kloof tussen arm en rijk te vergroten? Want dat is toch wat we doen.’
Uit zijn verhaal concludeer ik dat onderwijs gaat over het ontwikkelen van leiderschap. Waarbij leiderschap het proces is waarbij we als mensheid onze toekomst vormgeven, wat zowel een collectief als een heel persoonlijk proces is. Idealiter leren we op school beide ‘werelden’ te ontwikkelen en met elkaar te verbinden.