Goh, de eerste DOOR-pakdag zit erop. Na drie prototypes was dit de eerste nav de 12 “2018 vragen”. Onderliggend aan alle 12 vragen is: hoe zit dat met oneness, met het leven tegen mij laten praten, met leunen in het leven als in een lekkere stoel.
Omdat het omarmen van Oneness voor mij belangrijk voelt voor momenten van impact die samen een waardevol leven vormen.
De vraag die we deze maand met ons meedroegen/leefden was:
Hoe spreek ik op alle lagen de taal van liefde? Tegen mezelf en tegen anderen.
Met oorspronkelijk de opdracht om op de DOOR-pakdag de meest rakende (geven en ontvangen) hartstaal-momenten van de maand te verbeelden.
Met overgave genieten van het proces in goed gezelschap 🙂
Met als uitkomst een goed beeld van de plek van waaruit ik praat en handel als ik op alle lagen liefde wil spreken. En het vertrouwen dat als ik vanaf die plek spreek en handel dat het dan liefdevol is.
Met als bijvangst meer helderheid over de bedoeling en het proces van DOOR-vragen.
Mijn proces: Structuur om mezelf te richten
Ik nam me een paar dingen voor:
- iedere dag een meditatie (10 min) van Otto Scharmer ULAB waarbij je verbindt met je hart en van daaruit de dag start.
- iedere dag een check in hoeverre ik op 5 manieren de taal van liefde had gesproken (inspiratie komt van een boek dat ik overigens nooit gelezen heb)
- iedere dag even mijn mooiste hartstaalmomenten noteren. De gegeven en gekregen ones. (om aan de eindopdracht te kunnen voldoen, leek me wel handig)
- iedere dag een pagina in mijn bullet journal over wat die dag raakte en dat delen in de App-groep.
Te stoppen na de DOOR-pakdag. Even pauze/integreren alvorens aan de volgende vraag te beginnen.
Deze opdrachten aan mezelf helpen me inderdaad om te richten EN het werkt alleen als het ook echt ok is als het een keertje niet lukt.
Werkt:
- Het maakte me ontzettend dankbaar voor de mooie mensen om me heen.
- Liet me anders aankijken tegen klusjes (dienen), ook tegen diegene die voor me gedaan worden.
- Gaf inzicht hoe vaak die hartstaal-momenten voor mij gaan over bekrachtigen, lachen, tijd nemen, iets doen voor een ander, zien en gezien worden, uiten van dankbaarheid.
- Het zijn ook gewoon 40 prachtige pagina’s in mijn bulletjournal. #stiekemtrots
- Ik heb heel veel gelachen deze maand.
Goed gezelschap
Toen ik aan de 12 vragen begon heb ik mezelf afgevraagd of de DOOR-pakdag ook zou doorgaan als ik alleen was. Omdat ik voorvoelde dat dat wel eens het geval kon zijn in januari.
JA was het antwoord. De afspraak is dat ik de “space hold voor de vraag” door hem een maand mee te dragen en een dag van 10 tot 16 ermee de diepte in te gaan.
Ik was dan ook aangenaam verrast dat ik op allerlei manieren steun kreeg, dat mensen aanhaakten.
Om vervolgens op de DOOR-pakdag toch alleen te zijn. Dat wil zeggen, alleen met het universum. Ik heb me niet alleen gevoeld want ik liet het leven tegen mij praten.
Erg lastig uit te leggen. Het is het “niet alleen” dat ik Bram Vermeulen hoor bezingen in het lied Boven op de berg.
Beeld van de plek
Een paar dagen voor de DOOR-pakdag scherpte ik de opdracht aan.
Gelaagde hartstaal, hartstaal-momenten komen voort uit een mens dat een groot hart is (10 januari).
Om dat te kunnen zijn heb ik het nodig om op een bepaalde plek te zijn. Leer die plek goed kennen. Want dat maakt het makkelijk om ernaar terug te gaan.
In de ochtend ga ik de helpende stappen doen. Tijdens het poetsen. Dat voelde kloppend. Tegelijkertijd werk ik op de keukentafel aan een schilderij om de plek te visualiseren.
Gedachten op stand-by, als ze blijven komen bedanken, met een glimlach vertoeven bij het systeem waar ik opgroeide, bij de andere systemen, bij de abstracties. Spulletjes die ik tegenkom bij het poetsen helpen daarbij. Een handdoekje op de badkamer bvb wordt symbool van alle “ik ben niet goed genoeg momenten”. Het krijgt aandacht, wordt ingesloten.
Enfin, tegen enen begrijp ik het wel (met mijn hoofd) en heb er de snuit van vol dat het zo’n gedoe is, dat insluiten. En de rand van het schilderij klopt ook nog niet.
Ik ga mediteren in de sauna. Een uur lang braaf doen wat Jeru Kabbal zegt.
Dan vallen een paar dingen bij elkaar:
- wanneer wij onze aandacht voorbij het veelvoudige richten op wat zich in alle eenvoud openbaart – Mirjam Broekhuizen – Ilse je maakt het te moeilijk
- een mini-stuck oefening met mezelf uitgevoerd – waar zit het nog vast – Neem even tijd Ilse om het los te maken
- het gevoel tijdens de meditatie
- terug naar het gevoel tijdens die mooiste hartstaalmomenten.
Ik adem diep door en dan ontstaat een soort fuck-it moment. Ik voel de plek (niet bij mijn hart wonderlijk genoeg, meer ergens in mijn buik/bekken) en heb gewoon zin om vanuit die blijheid wat te kliederen met verf.
Een half uur later is het klaar.
Als ik het buiten wil fotograferen spiegelen de bomen in het glas boven het schilderij. De plek waaruit alles mogelijk is en onderzocht kan worden, bron van leven, waar alles mag zijn.
Ik voelde dat als ik vanaf die plek spreek en handel dat het dan liefdevol is. Vertrouwen. Ik heb doorvoelt hoe het werkt met die gelaagde hartstaal. En kan er dus vanaf nu makkelijker naar terug. Het schilderij hangt op in de keuken als vriendelijke reminder.
helderheid over de bedoeling en het proces van DOOR-vragen.
Ik leerde heel wat over het proces van “holding the space voor de vraag”
OA dat het de bedoeling van DOOR-vragen is. Niet primair mijn persoonlijk ontwikkeling of die van de ander, maar samen het pad banen. Ik meen te zien dat anderen volgen. Zonder te weten wat wij gedaan hebben deze maand. Zou inspiratie zo sterk werken? Of gaat het om anders kijken?
Mijn rol lijkt te zijn om een minimale structuur te bewaken. Van kennismaken, afronden en het proces duiden. Opdat mensen zich veilig voelen, niet te onzeker voelen over hun inbreng, of die wel goed genoeg is.
Alles mag er zijn, het gaat niet om de antwoorden. Het gaat er wel om dat we intuïtief delen:
– de DOOR-vragen die bij ons opkomen,
– dat wat raakt
– dat wat we rond de vraag deden/experimenteerden,
Zodat we samen steeds een stapje verder komen bij wat de vraag ons kan vertellen.
En de DOOR-pakdag is dan voor die deelnemers die een dag samen in levende lijve, de diepte in willen en kunnen (tijd).
Dat kan ik zo vlot kan opschrijven is omdat ik op advies van een vriendin alles wat ik leer rond het proces vastleg leg ik in mijn bulletjournal.
Enfin, ik ben wel tevreden met wat januari bracht.
Februari
Volgende maand gaan de volgende vraag bij ons dragen en op zoveel mogelijk manieren proberen te beantwoorden:
Hoe breed durf ik naar steunend netwerk kijken, inzetten, onderhouden? (mensen, dieren, natuur, zielen)
Meedoen kan. Laat even wat weten via ilsemeelberghs@me.com