Even kort door de bocht. Er is gedrag van studenten en mededocenten dat bijdraagt aan de ervaring van werkdruk. De vraag ligt er of een code of conduct kan helpen. Ik denk mee daarover na. Ik vind het vooral ook een erg leuke oefening om de cultuur die ik graag zou zien eens in “regels” te vatten.
Wat doet zo’n code.
De universiteit van Utrecht beschrijft dat mooi (Uit code of conduct van de universiteit van Utrecht)
De Code of Conduct is het kader voor gedrag en reflectie voor medewerkers en studenten van de Universiteit Utrecht. Deze code beschrijft de waarden die richting geven aan het werken en studeren aan de universiteit. De code stelt hen in staat zelfstandig op een verantwoorde manier te handelen naar de waarden en normen van de universiteit en biedt ruimte om elkaar daarop aan te spreken.
Waar ga ik op letten bij zo’n code voor ons.
- Sluit aan bij het gedrag dat in de beroepspraktijk verwacht wordt.
- Sluit aan bij gedrag wat (ik denk dat) een krachtige leeromgeving nodig heeft.
- Is bondig, makkelijk te onthouden & te begrijpen (onze jongste studenten zijn 17)
Een vooronderzoekje:
Mijn eerdere poging (2 jaar geleden) om beroepswoorden van bedrijfseconoom/accountant te koppelen aan leef- cq gedragsregels leverde dit op:
Wat heeft de beroepspraktijk dan als code of conduct. Ik keek bij KPMG: en kreeg oa dit:
Individual responsibilities:
Stay informed – Stand firm – Take ownership – Raise issues – Consult with others
LeergierigWe zijn nieuwsgierig, stellen vragen, zoeken actief naar antwoorden.Omdat contacttijd zo kostbaar is bereiden we ons goed voor.SamenwerkendWe scheppen een veilige omgeving waar we met elkaar uitdagingen aangaan, volhouden en van fouten leren. (“Fail = First Attempt In Learning, TEDxNijmegen”)We gebruiken de verschillen in talenten in de groep om ons gezamenlijke product beter te maken.Wij nemen de tijd om dankjewel te zeggen als iemand ons een stap verder heeft geholpen.
We nemen de tijd om een compliment te geven als we zien dat iemand een stap heeft gezet in zijn ontwikkeling.Ieder contact is bedoeld om leren te bevorderen. Wij geloven dat verbindend taalgebruik & delen daarbij helpt.ResultaatgerichtAls we iets willen leren vinden we een weg, dankzij en desnoods ondanks aangeboden middelen.We committeren ons om dat wat nodig is om credits/diploma te halen, zo effectief en efficiënt mogelijk aan te bieden cq te doorlopen.Feedback is oa bedoeld om ervoor te zorgen dat inspanningen van mensen efficiënter en effectiever worden. Kijk dus naar wat er al is en probeer dat met je feedback te versterken.TransparantWe zijn duidelijk en open over onze keuzes en over hoe die tot stand zijn gekomen.BetrouwbaarWe zorgen er voor dat afspraken helder en duidelijk zijn.Om er vervolgens voor te zorgen dat we ons er ook aan houden.We zijn dus op tijd voor deadlines, vergaderingen en lessen.RespectvolAls we contact opnemen via welk medium dan ook, dan krijgt dat aandacht. Iedereen heeft het druk en dus denken we na alvorens om die aandacht te vragen.Ook taalgebruik, kleding, gebruik van de smartphone, op tijd zijn, eten/drinken, afval achterlaten, geven signalen af over je respect voor (de mensen in) je omgeving.KritischEn dus stellen we ons bij wat wordt aangeboden steeds de vraag. Geldt dat ook voor mij?
PS 27/4
Dankzij een aantal reacties begrijp ik nu beter waarom ik (intiutief) denk dat een Code of Conduct helpt tegen werkdruk/stress.Om werkdruk/stress minder te laten worden heb ik ruimte nodig om het te kunnen hebben over wat gedrag met me doet. Zo’n code zou tegelijkertijd (mee) kunnen zorgen voor de veiligheid, de ruimte en de aanleiding om dat te doen. Het risico is wel dat als je gaat “handhaven” een groot deel van deze kracht verloren gaat.
Om te benoemen wat gedrag met je doet ipv te handhaven is communicatie-techniek vereist. (bvb te vinden in geweldloze communicatie,cruciale dialogen, the human element). En mijn vraag alvorens in te voeren zou dan ook zijn: beheersen we als collectief voldoende die communicatie-techniek.
CoachSander Vrugt van Keulen 9 april 2013
Naar aanleiding van mijn tweet over ‘probleem eigenaarschap’:
De laatste tijd hoor ik steeds meer praten over het ‘eigenaar zijn van een probleem’; als voorbeeld “Die stoeptegel zit los. Waarom moet ik dan iemand bellen, dat zal iemand anders wel doen.”
In bovenstaande opsomming zou het volgens mij vallen onder het (nieuwe) kopje “Verantwoordelijkheid”.
“Ik neem mijn verantwoordelijkheid voor de acties die ik (in overleg) besluit te gaan ondernemen. Niet alleen voorafgaand aan de actie of het besluit, maar vooral ook nadat ik de actie of het besluit genomen heb ben ik daarvoor zelf verantwoordelijk. Bovendien heb ik de (deel-)verantwoordelijkheid om positief bij te dragen aan de uitvoer van alle processen en besluiten. Zodra ik merk of zie dat er zaken niet goed gaan of zoals afgesproken zal ik actie ondernemen.”
Bovenstaande is een eerste gedachtengang. Met opzet heb ik overigens geschreven in de ‘ik’-vorm; dit omdat dit voor de lezer / onderschrijver veel persoonlijker aansprekend is en eerder zal leiden tot het actief uitvoeren.
Ben benieuwd! 🙂
Ilse Meelberghs 9 april 2013
Dankje Sander,
Hij is mooi, past bij het beroep en ik ga nadenken of ie nog meer terugkan naar de essentie.
Ik heb trouwens ook bewust voor “wij” gekozen omdat ik “samen/iedereen” wil benadrukken. Je brengt me weer aan het twijfelen 🙂
CoachSander Vrugt van Keulen 9 april 2013
Graag gedaan Ilse! Overigens is jouw insteek over ‘wij’ ook een hele goede. Aan de andere kant bied het, mijn inziens, ook de kans om je te verschuilen achter de anonimiteit van de groep…
Succes met nadenken! 🙂
PS: fransdroog (comment hierna) geeft ook mooie aanknopingspunten op het thema verantwoordelijkheid…
fransdroog 9 april 2013
Wat een simpel en toch potentieel effectief instrument, een code of conduct. Ik ken(de) het niet binnen het onderwijs maar heeft daar / zou daar zeker een plaats hebben. Positieve afspraken waar men elkaar aan kan herinneren. Gebaseerd op kernwaarden en normen binnen de school.
Een vraag die opkomt is: hoe werkt het in de praktijk? Wordt het ook gebruikt of wordt het een nieuwe onderdaan in de dierentuin van papieren tijgers? Hoe wordt er voor gezorgd / kun je ervoor zorgen dat het ook echt gebruikt wordt?
Binnen onze Dalton school werken wij met drie Dalton principes: zelfstandigheid, vrijheid in gebondenheid en samenwerken. Deze zijn verbonden via de pijlers vertrouwen (schenken, vragen), verantwoordelijkheid (geven, nemen), verantwoording (afleggen, vragen). Een mooi concept maar in de dagelijkse praktijk nog wel eens weerbarstig in een sterk en snel groeiende school met een instroom van veel nieuwe leerlingen en docenten. Een hieraan gekoppelde code of conduct zou een mooi instrument kunnen zijn om theorie en praktijk te kunnen koppelen.
Ik zal deze post onder de aandacht brengen van de collega’s die zich hier direct mee bezig houden.
De onderdelen die mij in eerste instantie het meest aanspreken zijn leergierig, samenwerkend en betrouwbaar.
Een aantal items hiervan zou ik kunnen combineren onder een nieuw onderdeel: sociaal
– Contacttijd is kostbaar dus we bereiden ons voor
– Ieder contact is bedoeld om leren te bevorderen
– We zijn op tijd voor deadlines, vergaderingen en lessen
Dezelfde basis, een andere focus.
Een mooi startpunt dus voor het onderwijs, deze code of conduct.
Ilse Meelberghs 9 april 2013
Dankjewel voor je aanmoedigende reactie Frans. De opleiding waarmee wij samen een faculteit vormen gebruikt al een Code of conduct. Zij geven aan dat het helpt om gedrag te bespreken. OA door het in de mentoruren/SLB in te brengen. Jouw reactie heeft me wel aangespoord om het op Twitter ook nog even aan de experts te vragen. Ook waardevol voor me is je suggestie voor een focus sociaal. Hoewel respectvol erg bij het beroep past. Wordt vervolgd 🙂
mwmott 9 april 2013
Ook ik had er nog nooit van gehoord, maar ik zie meteen een leerling of een klas voor me die beroepswoorden bedenkt (een middelbare scholier zal dat natuurlijk algemener doen) en daarna door het positieve gedrag wat daar bij hoort omschrijft. Wellicht kan de mentor, de docent, de school de woorden aanleveren. Een goede oefening voor de mentorles. En als leerlingen hem hebben opgesteld om over gedag te praten.
Maar ook zoals Frans suggereert, voor een school in het algemeen. Voor de leerlingen, voor de docenten etc. Toch bekruipt mij een gevoel van betutteling, maar als ik kijk naar mijn collega’s hebben we dat kennelijk nodig. Ik zou het onderdeel van Frans: sociaal graag bij alle collega’s en leerlingen terugzien…
Als laatste zie ik er ook nog een werkvorm in. Als voorbereiding op de practicumlessen bijvoorbeeld: leerlingen bedenken ‘beroepswoorden’ en beschrijven gedrag dat daar bijhoort. Veiligheid: we dragen een veiligheidsbril om onze ogen te beschermen.
Ilse Meelberghs 9 april 2013
Heerlijk zoals jij verbanden legt, in mogelijkheden denkt. Ik was van plan ook nog op zoek te gaan naar studenten die hierop willen reageren, Jouw ideeën brengen het naar het onderwijs. Leuk.
Om te reageren op de betutteling. Ja, een code of conduct kan de ultieme vorm van betutteling zijn. Het kan ook een manier zijn om te de cultuur/de overtuigingen te benoemen. Net als bijvoorbeeld bij programma’s tegen pesten. Het filmpje in deze post gaat trouwens over dat benoemen. ( Jhttp://wp.me/p26oyf-1Ql )
En fijn die bevestiging van belang focus op sociaal. Alweer bedankt voor je reactie.
Annemie 10 april 2013
Mooie benadering, Ilse. Het zou niet nodig moeten zijn..
een opmerking: bij de leefregels wordt dikwijls uitgegaan van een lessituatie. Zou dat algemener kunnen?
Groet
Ilse Meelberghs 10 april 2013
Dankjewel voor je reactie Annemie. Begrepen dat aandacht blijven geven aan de toepasbaarheid ook buiten de lessituatie belangrijk voor je is. En ik snap je … het zou niet nodig moeten zijn. Deze “oefening” biedt wel een leuke kans om het met elkaar te hebben over gedrag en de daaronder liggende principes. Ik ben benieuwd naar die gesprekken 🙂
lighans 14 april 2013
Lea Dasberg omschreef ooit in een boekje (groot brengen door klein houden) volwassenheid als: “een persoon is volwassen als deze zelfverantwoordelijk is en zelf bepalend”. Het hoofdstuk daarna probeerde ze uit te leggen dat het onmogelijk was om in een samenleving waarin we leven aan deze 2 voorwaarden te kunnen voldoen.
Een code of conduct streeft in mijn ogen naar een student of medewerker die volwassen gedrag vertoont. De vraag is of de weg naar de intentie om volwassen te worden bij iedereen hetzelfde is. Ik denk van niet. De code of conduct is altijd voor een aantal mensen niet passend.
Anderzijds denk ik dat niet zo zeer de regels belangrijk zijn, als de grenzen van de regels. De meest succesvolle personen zijn in staat om de regels van het spel naar hun hand te zetten.
En dan hebben we nog de naleving of beoordeling. Wie doet dat? Een mentor, management of medestudenten. En hoe? Met Rubrics misschien?
Op onze school hebben we een tijd gebruik gemaakt van vaardigheden en ontwikkelingslijnen om tijdens een portfoliogesprek met een leerling in gesprek te gaan. Dit was een leerling –> mentor gesprek. Leerling presenteert zichzelf en wat hij kan. Mentor stelt vragen. De vaardigheden hadden we zo gekozen, waarbij we er vanuit gingen dat elke leerling in zekere mate in staat zou moeten zijn om te kunnen. Denk aan presenteren, onderzoeken, samenwerken, plannen en organiseren, reflecteren. De ontwikkelingslijnen waren zo gekozen, waarbij wij er vanuit gingen dat sommige leerlingen in staat waren zich hier in te ontwikkelen. Denk aan leiding geven, kritisch denken, sociaal, betrouwbaar, representatief zijn. (Ik wil wel benadrukken dat dit systeem in de verte te vergelijken is met de competentie onderwijs zoals in het MBO ingevoerd is, maar in praktijk heel anders benadert wordt. Wij strepen niets af en een vaardigheid is nooit klaar.)
Het was altijd een discussie of de vaardigheden becijferd werden of los stonden van beoordeling. Ook was het moeilijk te bepalen wat een vmbo leerling in ieder geval moest kunnen. Meestal strandde de discussie in een consensus waarbij we blij waren dat we in ieder geval de leerling bewust maakten van zijn/haar vaardigheden.
Ik denk dat binnen de vaardigheden natuurlijk jouw code of construct verborgen zit. Het verschil zit er misschien in dat het sturen gedaan wordt door de student/leerling en minder door de begeleider of de school. Of: de school bepaalt de kaders, de student bepaalt welke voor hem belangrijk zijn.
Overigens kan dat natuurlijk niet bij een scheikunde les, zoals Manuela omschrijft. Daar zijn bepaalde regels en is er een discipline nodig waar de student en begeleider zich bewust van moeten zijn en zich moeten conformeren. Dat leerlingen zelf de regels bedenken vind ik een hele goede voorbereiding.
Ilse Meelberghs 15 april 2013
Hans,
Fijn dat je je ervaringen rondom vaardigheden/ontwikkelingslijnen deelt. Belangrijk om van te leren.
Jouw reactie sluit bovendien, vanuit mijn perspectief, mooi aan bij eentje die ik van een docent off-line kreeg.
Ik chargeer even: “Ilse, wordt dat zoiets als die kernwaarden van Zuyd, die als ik ze heb als vanzelfsprekend worden gezien. En worden gebruikt om me mee om de oren te slaan als het hen uitkomt”
Ik onthoud jouw zin: de school bepaalt de kaders en de student(docent?) bepaalt welke voor hem belangrijk zijn.
Ik vond het bedenken van die code leuk. De “handhaving” bezorgt me nog meer nadenkwerk.
Manuela Bazen 14 april 2013
Hoe grappig dat zaken toch op de een of andere manier weer bij elkaar komen….. Ik kom helemaal niet uit het onderwijs, ik heb nl. eerst 17 jaar gewerkt voor Deloitte, één van de andere grote accountantskantoren die Ilse al noemde. En in die tijd werd de zgn. ‘code Tabaksblatt’ (http://nl.wikipedia.org/wiki/Code-Tabaksblat) ontwikkeld, die later leidde tot de Corporate Covernance Code, een gedragscode voor beursgenoteerde bedrijven over de manier waarop bestuurders, commissarissen en aandeelhouders hun taken in de praktijk (moeten) uitoefenen.
Toen ik in het basisonderwijs terecht kwam, was één van de eerste dingen waar ik mee in aanraking kwam waren de 10 afspraken die we in de klas maakten met de kinderen over goede omgangsregels, over de waarden en normen die wij in de school belangrijk vinden en waarnaar wij willen leven. Die regels ondertekenden de kinderen én hun ouders.
Ook later, toen ik bezig was met de leerlijn Mediawijsheid hebben we een protocol opgesteld waarin we met de kinderen de regels (waarden en normen) over goed mediagebruik zijn vastgelegd.
Blijkbaar is er behoefte aan (toch jammer eigenlijk).
Jouw ideale Code of Conduct zou ook mijn ideale Code of Conduct zijn. Als ik deze regels lees, komt bij mij inderdaad direct de gedachte op ‘Ja, een omgeving waarin mensen op deze manier met elkaar omgaan, daar wil ik graag deel van uitmaken.’ Dus dankjewel voor deze Code of Conduct, ik ga er een plekje voor vinden op mijn school. Juist vanwege de bewoording, die voor jonge kinderen te moeilijk is. Want alhoewel wij veel tijd en energie steken in afspraken hoe we als leerkracht om (willen) gaan met onze leerlingen, geldt dat eigenlijk ook voor hoe we als leerkracht om willen gaan met ouders van onze leerlingen. En zij met ons. En daar mag best eens aandacht voor gevraagd worden!
Ilse Meelberghs 15 april 2013
Inderdaad grappig. Dankjewel dat jij er ook wel deel van zou willen uitmaken.
Iets anders in je verhaal triggert ook. Rondom de relatie ouders/leerkrachten.
Een paar weken geleden mailde ik een leerkracht omdat ze wat moois had gedaan voor/met mijn zoon. Ze was blij met het compliment/de terugkoppeling. En ik, ik realiseerde me dat ik tot op heden weinig tijd heb genomen om leerkrachten van mijn kinderen te laten weten wanneer ze iets moois hadden gedaan voor/met mijn kinderen.
Gelukkig komen er nog kansen om dat wel te doen.
Iris Aben (@IERresistible) 16 april 2013
Mooi ! Vooral het ‘dankjewel’ zeggen, een compliment geven en nadenken alvorens we om aandacht te vragen omdat we het allemaal druk hebben vind ik mooi gevonden, want niet zo vanzelfsprekend aangezien we het allemaal heel druk hebben 🙂
Als aanvulling graag aandacht voor de de “grapjes”, die soms gemaakt worden in bepaalde werk culturen: bv “fijne middag” als iemand om 18:00 uur naar huis gaat en de rest van de collega’s doorwerken. Het lijkt een onschuldig grapje maar mijn ervaring is dat dit toch kan bijdragen aan de werkdruk die iemand ervaart, vooral bij jonge collega’s.
Als 2e aanvulling de spreuk: wat gij niet wilt dat u geschiedt doe dat ook de ander niet.
Verder raad ik aan om de groep waar de code voor bedoeld is ook zelf om input voor de code te vragen zodat die groep ook echt de code zelf uitdraagt en men meer bereid is elkaar er aan te houden want het is hun eigen code.
Ilse Meelberghs 16 april 2013
Dankjewel Iris, fijn ook een reactie vanuit een accountantskantoor (MKB sparring partner). Tips waar ik wat mee kan. En de laatste is een uitdaging. In mijn achterhoofd speelde die al. Jij bevestigt dat ik er inderdaad wat mee “moet” 🙂
Winnie 17 april 2013
Is de ideale code of conduct voor jullie begrijpelijk? Ja!
En is dat er eentje waar je achter zou kunnen staan? Wederom ja, voornamelijk omdat ik veel dingen herken. Ik ben al leergierig, resultaatgericht en respectvol.
Eerlijk gezegd heb ik weinig toe te voegen, omdat het geschetste beeld al compleet is in mijn ogen.
Ilse Meelberghs 17 april 2013
Winnie, leuk dat je zo snel reageert op mijn verzoek aan jou & een aantal medestudenten om hier eens naar te kijken & te reageren. Fijn dat je ook aangeeft dat je veel herkent. Ik herken trouwens ook wat jij zegt over jezelf 🙂
Yanne 18 april 2013
Wederom weer complimenten voor uw inzet! Ik vind het nog steeds fascinerend om te zien hoe u zich hier mee bezig houdt!
Voor mij, als student, is deze code of conduct zeer duidelijk. Ik moet, net als Winnie, zeggen dat ik me hier zelf al redelijk bij aan kan sluiten. Ik denk dat dit ook een kwestie is van hoe je thuis bent opgevoed. Ik zie vooral juiste (normale) normen en waarden terug in deze code of conduct, en ik hoop dat ik die in ieder geval van thuis uit heb mee gekregen. Ik heb zelf niks toe te voegen aan deze code.
Wel twijfel ik eraan of deze code de motivatie van een student zal beïnvloeden. De meeste van ons zijn jonge ‘pubers’ die niet opeens ‘voorbeeld-studenten’ worden, omdat er een code is geschreven. Maar misschien ben ik hier te pessimistisch in!
Nog heel veel succes met de code en ik zal deze blog zeker in de gaten houden!
Groetjes,
Ilse Meelberghs 21 april 2013
Dankjewel voor je enthousiasme en je reactie. Fijn dat ie duidelijk is en past bij wat je nu al doet. En nee een code of conduct veranderd zelden het gedag van mensen onmiddellijk. Wellicht schept het een kader om het met elkaar te kunnen hebben over gedrag.
Ralph Simons 23 april 2013
Als student is deze code of conduct duidelijk te begrijpen en het past goed bij zowel een leer als werk omgeving.
In deze omschreven zinnen zitten heel veel normen en waarden zoals eerder opgemerkt uit vorige reacties, vaak probeer je als individu deze richtlijnen als standaard en normaal te beschouwen.
De personen die je om je heen kiest geven vaak een weerspiegeling van hoe je zelf bent, dit is tijdens de studie niet anders, daarom vind ik feedback geven en ontvangen belangrijk. Ook het onderdeel respectvol met elkaar omgaan geef ik een hoge prioriteit.
Ik kan me goed vinden in deze code of conduct, een extra toevoeging bedenken vind ik lastig, omdat het allemaal vrij duidelijk staat omschreven.
Ilse Meelberghs 23 april 2013
Dankje Ralph dat je de tijd hebt genomen om te reageren. En fijn dat je aangeeft welke voor jou het belangrijkste zijn.
Bart Derre 23 april 2013
Dag Ilse, mooie blog.
Inhoudelijk is je ‘code of conduct’ zeer gelijkend op de eindcompetenties die wij hanteren voor het opleidingsonderdeel stage voor laatstejaars prof.bach. bedrijfsmanagement. Deze eindcompetenties zijn trouwens in samenwerking met het werkveld opgesteld. Dat betekent dat studenten zicht krijgen op wat het werkveld verwacht. Zo vroeg mogelijk studenten zicht geven op deze verwachtingen lijkt mij zeer waardevol.
Ilse Meelberghs 24 april 2013
Bart,dankjewel voor de bevestiging. Merk dat ik met name denk, ja dat doen we hiermee hé, heel vroeg in de opleiding zicht geven op de verwachtingen. En belangrijk dat dat zicht geven op ook “laten ervaren” betekent.
Sandro Lanckohr 24 april 2013
Nuttige code of conduct met concrete handvaten. Bij leergierig zie ik ook nog, het buiten bestaande kaders denken door studenten, verbanden leggen en ook bereid zijn om je grenzen van je comfortabele zone te onderzoeken en daar waar mogelijk op te rekken. Bij het beroepswoord respectvol zie ik wel de valkuil om in eindeloze dicussie terecht te komen over wat wel en wat niet mag.
triggers voor mij obv de reacties; volwassen zijn is zelfverantwoordelijk en zelf bepalend zijn. Leerlingen bewust maken van zijn/haar vaardigheden maar niet beoordelen.
Ilse Meelberghs 24 april 2013
Dankje Sandro voor de aandacht en de moeite.
Weet je waar ik benieuwd naar ben: of “door studenten” weggelaten mag worden en het daarmee voor iedereen geldt.
(zie ook reactie onderwijsethiek: http://www.onderwijsethiek.nl/ethische-kroniek/gedragscode-voor-studenten-en-docenten)
En over dat respect heeft Sander deze week een indringende blog geschreven http://www.coachsander.nl/2013/04/respect/. Mooi hierin vind ik dat je mag zeggen dat je iets niet respectvol vindt. De vraag is of dat voor iedereen hetzelfde is en je het dus in hele strakke regeltjes moet proberen te vangen. Idd valkuil graag vermijden 🙂
Leuk zo deze online gedachtenwisseling met een collega 🙂
CoachSander Vrugt van Keulen 24 april 2013
Dank je voor het aanhalen van mijn blogpost… 🙂
Ilse Meelberghs 24 april 2013
Plopte zo in mijn hoofd bij het lezen van de reactie. Dankje voor het neerschrijven 🙂 Kon ik nu fijn verwijzen.
Ilse Meelberghs 26 april 2013
Off-line wordt me gezegd dat de relatie tussen werkdruk en de code of conduct niet heel duidelijk is.
Ik heb inderdaad niet onderzocht of een code of conduct, organisatiecultuur en werkdruk/stress invloed hebben op elkaar. Ik heb bovenstaand stuk veelal geschreven op intuïtie. Die me influistert dat cultuur wel degelijk uitmaakt. Gebaseerd op het vele “gelezene/gevoelde” van het afgelopen jaar.
Ik vond met een mini-search net dit rapport:
http://oaithesis.eur.nl/ir/repub/asset/4000/SOCIOLOGISCH_WERKSTUK%5B1%5D_Hendriks.pdf
Organisatiecultuur en werkstress
Een onderzoek naar de invloed van organisatiecultuur op de mate van werkstress op scholen
Stéphanie Hendriks
Andere bronnen die onderzoek hebben gepleegd naar de relaties zijn van harte welkom.
Judith van Hooijdonk 2 mei 2013
En dan eindelijk mijn kritische kanttekening zoals beloofd 😉 http://2bejammed.org/2013/05/02/verminderen-gedragsregels-de-werkdruk/
Ilse Meelberghs 5 mei 2013
Judith, ik heb deze als reactie onder je blog geplaatst, voor de volledigheid van het “dossier” kopieer ik hem hier:
“Ik val met mijn reacties op de reacties op mijn blog “code of conduct” een beetje in herhaling. En daardoor wordt het beeld ook steeds duidelijker. Dank daarvoor en voor je uitgebreide reactie.
Als we regels opstellen, gaan we handhaven en ondermijnen we de ruimte voor het nemen van eigen verantwoordelijkheid. We zijn het eens dat dat ons ongewenst lijkt. (of het nou gaat om sociale media of in het algemeen)
Waarom willen we dan zo graag regels/codes. Er lijkt wel behoefte te zijn om elkaar te informeren over de onderliggende waarden enz. Als basis om in gesprek te komen/blijven over wat dat gedrag van de ander met je doet. En dan wordt gekeken naar de invoering van een code als oplossing. Maar net als voor sociale media geldt dat ondersteuningsschema ook voor gedrag in het algemeen. Zwaaien met de code alleen gaat het niet doen. Het is richtinggevend, niet bepalend. Wel een basis voor gesprek, misschien aanleiding om te kiezen voor leren (versus defensief gedrag zie ook http://ilsemeelberghs.wordpress.com/2012/06/13/van-angst-naar-een-feestje/ ) En hoe dat leren verloopt en ondersteunt kan worden is voor iedereen anders.
Mooie beginzin heeft die integriteitscode trouwens: “Deze integriteitscode bevat de grondslagen van het integriteitsbeleid van de hogeschool en benoemt de waarden en kaders, die richtinggevend zijn voor het handelen van medewerkers naar elkaar, naar studenten en naar de omgeving”
En ik onthoud ook de zin van Weggeman: “Verbeter het evenwicht met meer collectieve ambitie en minder regels en procedures”
Ik geloof dat ik graag zou willen dat de Code dat zou zijn, het verwoorden van de collectieve ambitie over hoe we met elkaar omgaan”
Annelies Falk 3 mei 2013
Hallo Ilse, ik heb ook zojuist je blog gelezen en ik vind het erg goed dat we nadenken over een code-of-conduct! Al was het maar voor de naam, code-of-conduct draagt iets heel anders in zich dan ‘de huisregels’ of ‘examenreglement’. Er spreekt iets anders uit. Een paar zaken waar ik aan dacht nog wilde ik graag delen, ik weet niet of ze allemaal relevant of interessant zijn.
Allereerst denk ik dat het goed is als we ons realiseren dat een code-of-conduct zowel voor studenten als voor docenten zou moeten gelden. Als het moet gedrag gaat, denk ik dat wij als docenten veel meer voorbeeldgedrag moeten laten zien! Leren we zelf nog bij, houden wij ons wel aan afspraken, doen we moeite om studenten goed te begeleiden, communiceren wij helder? Dit lijkt mij een heel wezenlijk punt. Niet alleen naar studenten toe overigens want als we over werkdruk praten, ontstaat dit vaak ook tussen collega’s onderling.
Tweede punt waar ik aan dacht is welke consequentie dit gaat hebben. Een code-of-conduct is mooi maar als je er niets mee doet, wat heeft het dan voor effect? Ook de voormalige code Tabaksblatt heeft een juridische status gekregen en dat is niet voor niks: anders wordt het niet serieus genomen. Doen we dat ook met een code-of-conduct? Voelen wij dat het niet zomaar een regeltje is in de berg maar dat het bindend is? Heeft het consequenties als je je er niet aan houdt? Heb ik geen antwoord op maar ik vind wel dat dit een belangrijk punt is.
Derde punt: hoe communiceren we dit? Als ik kijk naar het taalgebruik, dan word ik er een beetje onrustig van. No offense maar het heeft een heel eigen jargon waar niet iedereen lekker mee uit de voeten kan en naar ik vermoed studenten zeker niet. Ik denk dat we daar ook over zouden kunnen nadenken (en waarom het tekstueel doen trouwens? waarom niet een filmpje?).
Vierde punt: iedereen gaat het eens zijn met deze code-of-conduct maar als er concrete situaties aan de hand zijn, dan blijken de interpretatieverschillen. En volgens mij zit hem daar de crux. Het lijkt me best aardig om per regel uit de code-of-conduct een paar situaties te schetsen en daarmee te illustreren wat er bedoeld wordt (dat filmpje wordt een steeds beter idee volgens mij), hoe we dat zien in het kader van de code-of-conduct. Dat maakt zaken duidelijker en concreter.
Tot slot: is misschien al gezegd maar waarom laten we studenten niet een code-of-conduct maken? Voor ons?
Ilse Meelberghs 4 mei 2013
Annelies, dankje voor je uitgebreide reactie. Bedankt voor je tijd zo tijdens de vakantie.
Ik ben het in heel veel gevallen met je eens (saai he). Zal effe snel de punten langsgaan .
Ja voorbeeldgedrag is ook vanuit mijn perspectief erg belangrijk. En ik denk dat we nog iets te leren hebben in laten zien wat we doen. Bvb er wordt door collega’s best wel wat tijd besteed aan leren/ onderzoek. Waar ervaren/zien studenten en ik dat?
En ja, dat taalgebruik/jargon mag wijzigen Erg belangrijk vind ik dat de positieve insteek behouden blijft. Mag natuuuuuuurlijk ook een filmpje zijn 😉 Ik dacht niet aan iets als dit
(= voor mij te betuttelend)
En dan de consequentie. Voor mij het moeilijkste onderdeel van de conduct. En de essentie van Judith’s reactie geloof ik. (moet nog even grondig lezen) Het is (communicatief) waanzinnig ingewikkeld om tegelijk de positieve insteek, eigen verantwoordelijkheid te behouden en te “straffen” als iemand zich niet houdt aan de code. Moet iedereen de code hetzelfde interpreteren is een vraag die bij me opkomt?
En ik heb studenten al gevraagd te reageren. In het kader van: het is makkelijker om op iets te “schieten’ dan zelf te bedenken. Dus als jij studenten weet die dit leuk zouden vinden, nodig ze vooral uit te reageren.
Annemie 6 mei 2013
Ilse, je hebt iets losgemaakt! Mooie reacties.
Hoe nu verder? Niet alleen sec met de code-of conduct maar ook welke veranderingen zijn nog meer nodig om dit tot een succes te brengen. Cultuurverandering? Andere didactiek? Andere introductie?
Dit moet iets van ons allen worden (binnen de hele faculteit), maar hoe pakken we dit op?
Ilse Meelberghs 7 mei 2013
Met toestemming van de student, hier een kopie van zijn reactie per mal. Ik heb hem nog even gewezen op de reactie van Bart Derre omtrent aansluiting bij het werkveld. Waarop hij dan vroeg of het niet mogelijk was met een gastspreker uit het werkveld een discussie hierover te organiseren.
“Het is er een tijdje ingeschoten om te reageren op uw idee over de code of conduct, maar hier komt het dan.
Ik vind dat een code of conduct zeker binnen deze beroepsopleiding zeker erg belangrijk is is, en dat hier ook aandacht aan gegeven mag worden. Niet alleen bevordert dit het gedrag tijdens je studie, maar ik verwacht ook dat het bedrijfsleven hier veel waarde aan hecht.
Ik denk dat u het al heel goed heeft opgeschreven wat er van studenten en docenten verwacht wordt.
Zelf heb ik nog bedacht dat ‘problemen bespreekbaar maken’ er misschien ook wel tussen zou passen, alhoewel dit vast ook onder samenwerken of onder kritisch kan vallen. Concreet gaat het hier dan niet alleen om problemen met een casusopdracht binnen een groep, maar ook bijvoorbeeld met lesstof die niet helemaal duidelijk is.
Voor de rest vind ik dat het allemaal wel duidelijk is opgesteld. Wat ik mij dan wel afvraag is hoe deze code of conduct zijn toepassing gaat vinden. Er zijn natuurlijk dingen die (voor veel mensen) vanzelfsprekend zijn. Maar er zijn ook dingen die voor studenten en docenten niet duidelijk zijn of waarover men eigenlijk niet nadenkt.
Ik hoop hiermee enigszins een bijdrage te hebben geleverd voor uw ideeën”
En ja, ik ben heel blij met deze bijdrage 🙂
Ilse Meelberghs 15 april 2013
Dankjewel!
Ilse Meelberghs 15 april 2013
Wat mij erg helpt in deze reactie is het verduidelijken/uitsplitsen van de raakvlakken: http://www.onderwijsethiek.nl/ethische-kroniek/gedragscode-voor-studenten-en-docenten
Dus dankjewel voor het nemen van de tijd voor zo’n uitgebreide reactie.