In de afgelopen jaren heb ik verschillende petities getekend. Na het lezen van het boek van Naomi Klein voelde ik de behoefte om echt “iets te gaan doen”. Dit jaar heb ik meegedaan met 2 klimaatacties.
Heb ik nu ontdekt dat ik een geboren activiste ben? Deze post is een reflectie over wat het opleverde.
Belang?
Om in actie te komen ging ik op onderzoek. Vind ik dit belangrijk genoeg? Meedoen betekent dat ik TIJD en aandacht geef, mijn kostbaarste cadeautjes. Ik verdiepte me in de klimaatverandering, de mogelijkheden om een bijdrage te leveren aan het stoppen ervan.
Mijn drijfveren blijken:
- het uitsterven van soorten
- de eenzaamheid/niet gelukkig zijn van mensen in het huidige systeem
- de nog grotere sociale ongelijkheid die het gaat veroorzaken.
Overtuigd als ik ben dat alles samenhangt en van elkaar afhankelijk is, weet ik dat die effecten ook mij, mijn kinderen diep gaan raken.
En besloot dat meedoen met de acties een hele makkelijke/in tijd overzichtelijke manier is om te laten zien dat ik het belangrijk vind dat we onze aandacht richten op het oplossen van de uitdaging van #climatechange. De oplossing: #systemchange.
Opbrengst: verdiept inzicht in waar ik mijn tijd aan wil geven.
Impact?
Maakt het nou uit of ik er ben. Eentje meer of minder. Het is belangrijk dat er mensen zijn. Laten zien dat ik het er niet mee eens bent betekent letterlijk LATEN ZIEN. Als iedereen thuis solidair is, is het onzichtbaar,
Wat ik vooraf niet wist is hoe het meedoen zoveel duidelijker maakt aan je omgeving dat ik ergens VOOR STA. Men reageert erop. Gaat zijn eigen mening bepalen. En dat is een grote winst tov onverschilligheid.
Is dit dan de plek waar ik de meeste impact heb. Nee. Ik denk oprecht dat mijn grootste impact in mijn werk zit, in het delen. Dit meedoen maakt dat wat ik daar “predik” echter authentieker is. (= practice what you prach). Op een vraag ergens deze dagen of ik nog ergens anders actief was in de milieubeweging antwoord ik namelijk spontaan: Nee, ik deel mijn liefde voor de natuur en doe wat ik kan om het onderwijs voor bedrijfseconomen/accountants te richten op waardecreatie ipv op winst alleen. En bedenk later een aanvulling: En doe wat ik kan om studenten te helpen te luisteren naar hun eigen waarden. Hun te ondersteunen als ze hun unieke talenten willen inzetten voor “de aarde”.
Opbrengst: dankbaarheid om de impact die ik op mijn werk heb en vastberadenheid om die te vergroten door wegen te zoeken om daar nog meer te LATEN ZIEN waar ik VOOR STA.
Verbinding.
In Amsterdam kwam ik haar tegen … een jonge vrouw met een plakkaat. Alleen gekomen omdat niemand uit de omgeving mee wou,
In Parijs zag ik haar. Ze had een mantel om met “Je suis la vie”. Met papier-maché had ze een zwangere blote buik gemaakt. En droeg bloemen. Er leek niemand met haar te zijn meegekomen.
In Parijs zag ik haar. “Stokoud” met een rollator. Samen met ons wapperend met een grote banner. Onderdeel van de beweging.
Samen actievoeren/demonstreren is gelijkgestemden ontmoeten. Voelen dat je onderdeel bent van een beweging.
Opbrengst: gesterkt door het voelen dat ik onderdeel ben van een beweging.
Morgen weer?
Eerlijk gezegd denk ik dat ik weer eens ga als heel veel mensen nodig zijn of als ik het nodig heb om weer te voelen dat ik onderdeel ben van een beweging. Voorlopig ga ik in mijn werk en hier thuis in de actiestand.
Mijn bijdrage leveren aan het tot stand komen van dat nieuwe systeem.
Dat begint met mezelf nog vaker de vraag te stellen: waaraan geef ik mijn tijd en mijn geld?
1 Pingback