Paardrijden. Ooit overwogen als hobby, nooit van gekomen. Een familiefeest. De activiteit voor de jongeren: een uur paardrijden. Gewoon onder begeleiding, verder: family only. Ik deed mee.
Verbinden
Van lezen over paardencoaches, wist ik, eerst verbinden met het paard. Anders is het veel lastiger om hem met je mee te laten doen. Ik had geen idee hoe dat moest. Dus deed mijn best contact te laten ontstaan terwijl we samen wachtten tot iedereen een paard had.
Vertrouwen
Enfin, daar waar ik gedacht had lang bezig te zijn met het paard klaarmaken, was dat al voor ons gedaan. Voor ik het wist liep ik met het paard (Worias) naar de loopweide, steeg op, liep een paar rondjes.
Er werd gevraagd eerst een hand los te laten, daarna twee, tenen van mezelf, oren en staart van het paard aan te raken.
Ook een rondje om de eigen as draaien op het paard zat erbij. Eerst in stilstand, dan rijdend. Zijdelings op het rijdende paard. Allez. Achterstevoren op een rijdend paard bleek een brug te ver voor mij. Ook goed.
Het vraagt veel vertrouwen in de rust van het paard. Want bij al deze acties zit je dus niet stevig in het zadel. 🙂
Gaaf moment: ik laat de angst los, vertrouw, en kom de tweede keer wel bij de oren van het paard. Kijken naar het schijnbaar grenzeloze vertrouwen van nichtjes en zoon en zien dat het hun wel lukte, hielp.
Helder communiceren
Ook mochten we figuren rijden. Hier is duidelijk instructies geven belangrijk. De controle over het paard. Je wil dat hij doet wat jij voor ogen had.
Gave momenten:
- We rijden kriskras door elkaar. Ik geef instructies aan Worias en we laveren tussen de andere paarden door op de manier die ik voor ogen had.
- We worden gevraagd om allemaal tegelijk naar binnen de kring te rijden en een rij te vormen. En even later stonden we daar allemaal samen. Ondanks dat er maar eentje bij was met rijervaring, was het ons gelukt!
Met
nieuwe sterke (familie)verhalen zitten we ’s avonds bij de vuurkorf.
nieuwe sterke (familie)verhalen zitten we ’s avonds bij de vuurkorf.