Even stilstaan en het jaar evalueren.

In het afgelopen jaar heb ik geleerd zacht te zijn voor mezelf. De wereld legt hoge verwachtingen op de schouders van docenten. Het is niet nodig dat ik daar nog 3 schepjes bovenop doe.

Wat ik te doen heb is iedere dag mijn baan zo goed doen als ik op dat moment kan. En mezelf ontwikkelen, zodat ik het de volgende dag een beetje beter kan. En in dat ontwikkelen kies ik het pad dat me ook krachtiger maakt om mijn persoonlijke mission statement te verwezenlijken.

Ik herhaal hem hier nog even.

Ik, Ilse Meelberghs, wil ruimte scheppen waarbinnen mensen zich kunnen verbinden met hun eigen kern, die van anderen en de kringloop. Ruimte waarbinnen mensen zich cyclisch kunnen ontwikkelen. In die ruimte is aandacht voor de zijnswaarden en kerneigenschappen van eenieder en genieten we van moment & proces. Op weg naar een samenleving in symbiose met alles wat ons zijn mogelijk maakt.

Waar sta ik op dit moment.

Ik wissel tussen de rollen van expert, coach, trainer. En zet daarbij uiteenlopende vaardigheden in: onderwijs ontwerpen, online leeromgeving inrichten (blackboard), hoorcolleges verzorgen, interactief met groepen werken, kwalitatief toetsen, persoonlijke vaardigheden trainen, individueel coachen, onderzoek begeleiden en het rapporteren erover coachen en beoordelen.

In het kader van mijn functioneringsgesprek heb ik de behoefte om per taak even vast te leggen hoe ik die op dit moment invul. Als je nog aanvullingen hebt, feel free to comment 🙂

• Als mentor (studieloopbaanbegeleiding) ga ik echt in gesprek met de student. Als ze me nodig hebben ben ik snel beschikbaar voor een gesprek. Het meest geniet ik van intensief contact, het soort contact zoals ik dat nu heb met mijn mentorstudenten in de gemeenschappelijke propedeuse. Ik ben namelijk ook hun hun trainer managementvaardigheden, docent bedrijfseconomie en begeleider ondernemingsplan. Ik geniet daarvan omdat ik het idee heb hen redelijk goed te kennen en dus relatief makkelijk hun talenten kan benoemen, kan aanvoelen als er wat met ze is.
• Als docent bedrijfseconomie in leerjaar 1 is wat getoetst wordt, het toepassen van hun kennis van bedrijfseconomie conform een toetsmatrijs. Dat aanleren wordt ondersteund door een leerplan per les, powerpoints theorie en opgaves/uitwerkingen en een proeftentamen op blackboard. Het voorgaande inclusief het tentamen maken en corrigeren zijn wat mij betreft noodzakelijke basiscondities. Waarom ik hier zo van geniet is omdat ik ook gericht met ze kan werken aan het nemen van verantwoordelijkheid voor hun leren, het accepteren dat ieder in zijn eigen tempo werkt, het accepteren dat worstelen/fouten maken bij leren hoort, het inzicht dat je “met elkaar” verder komt, dat je gericht kan kiezen met wie je samenwerkt om effectiever te leren, dat focus (op het doel) belangrijk is. Dat wordt ondersteund door de klasopstelling en de invulling van de les. Het merendeel van de tijd wordt in groepen van 4 gewerkt aan de opdrachten.
• Als trainer management vaardigheden in leerjaar 1 en 2 mag ik in kleine groepen werken met de studenten aan hun persoonlijke vaardigheden. Binnen deze modules zijn de onderwerpen/leerdoelen helder en is er veel vrijheid voor de trainer om de sessie in te richten. Ik vind het fijn om ruimte te hebben om de volgende accenten te leggen: dialoog, verbinding, reflectie.
• Als begeleider stage(rapport) in leerjaar 3 ben ik het aanspreekpunt voor de stagiaire en beoordeel ik het stagerapport. Hier geniet ik van de link met het bedrijfsleven waar we voor opleiden en vind ik het erg fijn om het zwaartepunt van de begeleiding vroeg in het proces te leggen. Ik zie dan studenten vaak grote stappen maken in het schrijven hun rapport, het doen van onderzoek, maw zich dus goed voorbereiden op hun scriptie een jaar later. Erg leuk is ook om in het eindgesprek samen met de bedrijfsstagebegeleider de sterktes van de student te benoemen.
• De basisvaardigheid nodig voor een begeleider ondernemingsplannen (leerjaar 1, profielwerkstukken Havo, oriëntatie MBO) is dat je weet hoe een ondernemingsplan word geschreven. Inmiddels ben ik in staat om afhankelijk van de doelgroep te variëren in de moeilijkheidsgraad van de opdracht en het soort begeleiding. Ik geniet ook van de kleine groepen, het is daarin zoveel makkelijker om individuele aandacht te geven. Daarnaast is het “in de kern maatschappelijk verantwoord zijn van het bedrijf” iets wat in ieder van deze settings aan bod komt.
• Als docent MVO verzorg ik de module goed werkgeverschap in leerjaar 3, de module maatschappelijk verantwoordelijk handelen in leerjaar 4 en de MVO pressure cooker in leerjaar. In deze modules zit ook in de organisatievorm veel speelruimte. Naast inhoud, waarbij ik me concentreer op de transformatiefase, gebruik ik ook vormen die duurzaam leren bevorderen. Oa samen met andere docenten de module verzorgen, studenten die mee vorm geven aan de module enz.

• Onderwijsontwerper. Ik doe dat echt graag en weet dankzij de ervaringen van afgelopen jaar dat ik het ook kan. Mede dankzij mijn talent om het gehele (leer)proces continue te overzien. Opdat het energie geeft zijn er wel een paar randvoorwaarden:
  • Het raakt mijn drijfveren: trajecten rondom leren richting een duurzame samenleving, trajecten die vragen om onderwijs(organisatie)vernieuwing, liefst richting co-creatie met studenten.
  • Snelle feedbacklussen.
  • Bij aanvang heldere kaders krijgen en dan zelfstandig/verantwoordelijk tot en met de 1ste uitvoering.
  • Voldoende ontwikkeltijd.
• Als collega kom ik graag voorbereid naar vergaderingen, lever daar graag een bijdrage, houd me aan afspraken en deadlines en maak tijd om sparring partner te zijn. Met name van dat laatste is in het afgelopen jaar veel gebruik gemaakt. Dat geeft energie.
• Ik ben me bewust in al mijn uitingen dat ik een vertegenwoordiger van Zuyd ben. Ben tevreden met hoe dat gelukt is tijdens mijn presentatie bij het Loobe, het artikel in Vives, mijn deelname aan Edcamp en United4education, de manier waarop ik Twitter, Facebook, Linkedin en bloggen gebruik.

Wat heb ik ontwikkeld het afgelopen jaar.

Ik heb door al mijn blogposts van afgelopen jaar gescrold. Op het eerste gezicht lijk ik heel ongeordend te leren. Toch ontwaar ik in mijn professionalisering een aantal grote lijnen.

• Inzicht in de nieuwe economie (circulair, meervoudige waardecreatie, nieuwe vormen wederkerigheid)
• Hoe ziet een duurzame onderwijsorganisatie eruit. Hoe wordt een (onderwijs)organisatie veranderd/getransformeerd.
• Wat zijn duurzame manieren van samenwerken. Hoe wordt de manier van samenwerken veranderd.
• Wat is het en hoe doe je dat tijdens leer-bijeenkomsten: “Holding the space”
• Welke rol spelen stilte/meditatie en reflectie in een leerproces.

Over al deze onderwerpen heb ik gelezen, dmv blog gereflecteerd, bijeenkomsten bezocht en experimenten uitgevoerd.

Hoe zorgde ik voor mezelf.

Als je mij vraagt naar de balans privé/werk in het afgelopen jaar. Dan kan ik je dat niet vertellen. Ik heb het opgegeven om te proberen mijn werk in drie dagen te proppen (heb namelijk een 60% aanstelling). Dat lukte nooit en dat gaf veel stress en het gevoel te falen. Dat is vervangen door een systeem waarbij ik steeds in mijn achterhoofd weet wat ik moet doen en het doe op het moment dat ik er zin in heb. Natuurlijk voor de deadline. Dat maakt dat ik voor mijn gezin zorgen/wandelen/mediteren afwissel met werken op alle momenten van de dag. Ik denk niet dat ik het gemiddeld red binnen de betaalde 24 uur. Kan ik me ook niet meer druk om maken. Wat niet wil zeggen dat ik het goedkeur.

Wat deed/doe ik dan om goed voor mezelf te zorgen.

• Ik ben heel zorgvuldig in het accepteren van taken. Ik stuur erop dat ik op mijn talenten (passie en goed kunnen) ingezet word. Als dan namelijk een deel “in mijn eigen tijd moet” is dat een stuk minder erg. Verder stel ik sinds kort bij ad hoc taak-/rolverzoeken de vraag: “Wat zijn de verwachtingen/ verantwoordelijkheden die horen bij die rol/taak en hoeveel uur worden gefaciliteerd.” voor ik ja of nee zeg.
• Verder kan ik er slecht tegen dat in het kader van PDCA nieuwe zaken toegevoegd worden aan een rol/taak zonder extra facilitering. Met name op het gebied van toetsing speelt dat sterk. De vraag die ik dan stel: “Is dit waardevoller dan wat we nu doen, zo ja, wat gaat er dan weg”. Vaak helpt het niet. Voor mijn energie is het wel belangrijk om het niet zonder meer geaccepteerd te hebben.
• Ik neem tijd voor stilte (wandelen/meditatie) en reflectie (blog)
• De roosteraar zorgt er op mijn verzoek meestal voor dat ik 2 dagen ingeroosterd ben. Dat geeft een mooi gevuld rooster op die 2 dagen en ruimte om in alle rust die derde dag thuis de voorbereidingen te maken, een stagebezoek af te leggen, een bijeenkomst bij te wonen. Hoop dat dat ook nog lukt in het nieuwe gebouw.
• Met alle aandacht in het nu. Nou ja, zoveel mogelijk 🙂 Dat lukt steeds vaker, nog niet altijd.