Dapper schreef ik in deze lesvoorbereiding (rondom inzicht in groepsprocessen) dat we de marchmellochallenge gingen doen. Verder postte ik “stoer” gisteravond:
Zo, ik heb het bij elkaar voor morgen. Sorry voor de schaartjes jongens. Ik heb er anders geen 5. pic.twitter.com/t3miX7i7Vq
— Ilse Meelberghs (@IlseMeelberghs) 1 december 2013
Toch heb ik tot het allerlaatst getwijfeld. Doen is voor mij veel ingewikkelder dan vertellen.
Waarom doe ik het dan toch.
- Omdat de Ted-video mij aanspreekt en de groep van vorig jaar er ook wat van leerde.
- Een collega die zei dat hij het wel aandurfde om het daadwerkelijk te doen met de studenten.
- En een vriendin die zondag tegen me zei. Ervaren wordt anders “opgeslagen” dan horen/lezen enz.
Dus deed ik het. Inclusief tijd-afteller op het Smartboard en passende muziek. Nou ja, in mijn oren dan.
Ik heb wat foto’s gemaakt. Rechtsboven is een geintje nadat we klaar waren . Voor die tijd werd er hard gewerkt. En de winnende constructie staat niet in zijn geheel op foto. Andere groepen zouden kunnen …
En voor zij die de boodschap van de video kennen. Deze studenten gingen wel tussendoor proberen of hun constructie standhield met marshmallow.
