Het boek van Malcolm Gladwell wordt als volgt geïntroduceerd:
Wanneer is het goed dat u een ongelukkige jeugd had? Hoe komt het dat zoveel dyslectici buitengewoon succesvol zijn? Denk nog eens goed na of u uw kind wel naar de beste school wilt sturen! En waarom zijn de echte toptalenten zo vaak door diepe dalen gegaan?
Met inzichten uit psychologie, geschiedenis, business en politiek is David en Goliath een schitterend geschreven boek over de onverwachte kracht van het zwakke, kleine en onconventionele.
Ik lees het omdat iemand die me goed kent denkt dat ik het erg leuk ga vinden. En dat is ook zo. Ook hier geniet ik van de verhalen, er staan hele mooie in. Al kan ik in het boek niet beoordelen wat de kwaliteit is van het onderzoek waar hij naar verwijst.
En geniet van de prikkelende vraag waarom we steeds schijnen te denken dat groot ook voordelig is? Dat sommige eigenschappen en gebeurtenissen altijd nadelig zijn? Hij slaagt er in ieder geval in om een aantal mooie verhalen van “de andere kant” op te dissen. Zo dat het heel lekker leest.
Ik ben het meest geraakt door de verhalen rondom de les van de impressionisten (deel 1, hoofdstuk 3). Dat je in sommige tijden en op sommige plaatsen beter een grote vis in een kleine vijver kan zijn dan een kleine vis in een grote vijver. Toegepast op onderwijs, kort samengevat: de vraag is of je niet beter kan kiezen voor een opleiding waar jij bij de beste hoort dan voor een excellente opleiding waar jij een van de minst sterke bent. Zijn verhaal toont aan dat het voor je ontwikkeling, succes in de toekomst beter is om voor de eerste te kiezen. Weet niet zeker of ik het eens ben met alle stappen in zijn redenering, lastig te beoordelen. Het is wel een interessante gedachte. En brengt me terug bij al mijn eerstejaarsstudenten van dit en voorgaande jaren die het niet gelukt is. Wat heeft dat gedaan met hun zelfvertrouwen, met hun keuzes voor hun passie.
Als je meer wil weten (zonder het boek te lezen 🙂 ): Progressiegericht werken schreef er ook een blog over.
Twee citaten uit hun blog van dingen die ook mij raakten:
In een volgend hoofdstuk onderzoekt Gladwell onder andere het vermeende voordeel van kleine klassen in het onderwijs. Gladwell ontvouwt in dit hoofdstuk de theorie van de omgekeerde U-curve. Die omgekeerde U-curve bestaat uit drie delen:
- Een linkerdeel waarin meer hebben of meer doen tot betere resultaten leidt.
- Een middendeel waarin meer doen niet veel uitmaakt.
- En een rechterdeel waarin meer doen of meer hebben slechtere uitkomsten oplevert.
Vertaald naar de veel bepleite verkleining van schoolklassen betekent dit volgens Gladwell dat een klas ook te klein kan zijn om leerlingen optimaal te laten presteren. In een kleine klas zijn er namelijk minder mogelijkheden tot onderlinge interactie en de positieve energie die dat met zich kan meebrengen.
Of iemand met een beperking succesvol wordt, hangt volgens Gladwell nauw samen met diens persoonlijkheid. Hij verwijst daarbij naar de zogeheten ‘Big Five’ die psychologen gebruiken om iemands persoonlijkheid te duiden. Volgens Gladwell is kenmerkend voor geslaagde outsiders dat zij meer dan gemiddeld niet-sociaal durven te zijn. Om te overleven doen zij dingen die andere afkeuren en durven tegen de sociale stroom in te zwemmen. Het was interessant geweest als Gladwell bij de verklaring van het succes van outsiders ook de literatuur over de groeimindset had betrokken.