Gelezen: Didactisch Coachen, hoge verwachtingen concreet maken met behulp van feedback, vragen en aanwijzingen.

Twee redenen had ik om het boek Didactief coachen te lezen.

• Coachen in een lessituatie is anders dan coachen 1 op 1. Ik had al positieve geluiden gehoord over het boek/de methode, over dat dit kan werken terwijl je met kennis bezig bent. Was benieuwd.
• Ik zoek nog steeds naar manieren om ontwikkelingsgerichte feedback in het nieuwe curriculum vorm te geven.

Toen het boek aankwam was ik verbaasd. zo dun? Nou, dat kon ik gisteravond dan nog wel even uitlezen.

Onderzoek heeft ooit uitgewezen (wees gerust, je kan in het boek nalezen welk onderzoek) dat als docenten hoge verwachtingen hebben van leerlingen, zij beter presteren.

Het boek is opgebouwd rond het gedrag dat docenten laten zien als ze hoge verwachtingen hebben van een leerling. Want dat gedrag kan je leren, hoge verwachtingen forceren is een beetje lastig 🙂

Ik maakte het volgende overzicht over het boek:

• Ik begrijp hoe het door autonomie te bevorderen (aanwijzingen zo min mogelijk) en door de relatie (Aandacht, B,C) dit helpend kan zijn voor de intrinsieke motivatie.
• Ik begrijp hoe door in de les veel aandacht te hebben voor progressiegerichte feedback je de groeimindset bevordert.
• En ik begrijp ook hoe je door al dat gedrag te laten zien een x kans hebt op betere prestaties van de studenten.
• Ik herken de overlap met boek Toetsrevolutie, in de items waarop je feedback geeft. En wordt net als tijdens kijken van de onderstaande video (een van de schrijvers over feedback geven) geraakt door “de leermodus/stand”. Ik heb wel aandacht voor de  modus waarin studenten tijdens de les zijn. Maar niet zo’n aandacht voor hoe ze zichzelf kunnen leren die modus te reguleren.
  • Voor de taak: wat is je modus en deal ermee
  • Tijdens de taak, beseffen wat je modus is, kunnen bijstellen, omgaan met hindernissen
  • Na de taak: terugblik op modus, invloed ervan op de taak, omgaan met succes falen.

• Als ik met mijn beperkte kennis van het onderwerp formatief toetsen iets zou moeten roepen over de verbanden tussen beide boeken, dan zou ik zeggen dat het boek een ondersteuning is van de dagdagelijkse praktijk, het gedrag van de docent in de klas, op strategie 1 , 3 en 5.
• Feedback was voor mij vooral iets wat ik moest geven. Het boek vult dat mooi aan met vragen en aanwijzingen. met de wisselwerking tussen die 3.
• Lezend ziet dat didactisch coachen er logisch uit, maar volgens mij is het in de praktijk toepassen ervan een heel wat lastigere zaak.

Waar het boek mij in ieder geval op de korte termijn toe uitnodigt:

• Letten op de ratio positieve feedback 3, negatieve feedback 1. Ik geloof nooit dat ik dat haal.
• Bij de lesvoorbereidingen van bedrijfseconomie 1 vraag over de modusregulatie. 1 vraag over de zelfregulatie en 1 vraag over de strategie vooraf uit te kiezen van de kaarten en mijn uiterste best te doen die te stellen.

• Ik heb deze evaluatielijst die Leerlab Docent als didactische coach ontwikkelt heeft, even voor mezelf doorgelopen. Lastig om te bepalen wat ik hiervan al doe. Ik begrijp waarom bij het aanleren van de methode video-opnames worden gemaakt en gebruikt.

Voor de langere termijn. Ik wil graag gewoon nog beter worden in het helpen van studenten met het ontwikkelen van die zelfregulatie ( cognitief/modus). ik wil graag dat dat een uitgesproken sterkte van me wordt.

PS Jörgen van Remoortere heeft ook hier een recensie over geschreven die zeker nog zaken toevoegt aan deze blogpost.