Ploeteren, vasthouden aan je droom, het tijd geven, samen & “ik zou niet meer terug kunnen”.
Dat blijft me bij van het boek Scholen om van te leren. (gratis te downloaden)
Karin schreef er een blogpost over die eigenlijk al veel zegt. Dat ga ik dus niet herhalen.
Ik las verhalen van scholen die vertellen hoe zij concept en visie hebben vertaalt naar de praktijk. Las over ICT, de realiteit vs de verwachtingen, de aanbevelingen (beste plek om dat te lezen is achter in de conclusie blz 152). En las de verandertips die worden gegeven.
Verder onthoud ik nog een woord: “gereedsschapslessen” van de Nieuwste school. Wat een mooi woord vind ik dat. Raakt me omwille van het steeds terugkerende dilemma voor mij in onderwijs tussen pas aanbieden als er vraag naar is door de leerling of als docent/opleiding bepalen dat iets nodig/handig is.
Las ik van 1 school die echt een jaar de tijd neemt om leerlingen hun werkwijze aan te leren. Las ik groottes van groepen en docententeams die aansluiten bij getallen uit “Scholen slim organiseren”.
En realiseer ik me ook dat nadenken over “ontwikkeling zichtbaar maken” een cruciaal onderdeel van het innovatieproces is.
Kortom, ik heb weer meer verhalen in mijn rugzak. Verhalen die me sterken/helpen bij het maken van keuzes op mijn innovatiepad.
PS Hier wat je kan verwachten:
