Een van de mensen die vrijdag meedeed aan de workshop; Bomen over geld, las dit boek in de voorbereiding. Zijn verhaal over wat raakte maakte dat ik hem geleend, uitgelezen en gevisualiseerd heb.
Zowat overal, in de zorgsector, het onderwijs en de administratie, wordt de managementpraktijk gekoloniseerd door een zielloze taal die de ervaring van het werk en van het leven verschraalt. Een taal die mensen herleidt tot functies en instrumenten van een louter op efficiëntie gericht beleid dat niet het goede nastreeft, maar de onhaalbare maximalisatie van zakelijke doelstellingen. De gevolgen zijn ernstig: een toenemend aantal mensen lijdt aan een gevoel van zinloosheid, negatieve zelfperceptie, burn-out en depressie.
Met dit boek wil Johan Verstraeten de diepere oorzaak van de hedendaagse malaise beschrijven. Niet om een negatieve analyse te maken, maar om aanknopingspunten te zoeken voor een oplossing: de herontdekking van twee verwaarloosde bronnen van leiderschap: inspirerende taal en de herovering van de ruimte waarin mensen de innerlijke kracht ontdekken om hun angst voor verandering te overwinnen.
Kort door de bocht zijn er dus twee talen:
Taal 1: de taal van feiten, kennis, berekening, competenties, output , impact, prestatie, controle en beheersing. Een taal nuttig voor het gesprek tussen experts. En een schrale taal, die, als ze erg gaat domineren, mensen blind maakt voor alles wat niet gezien kan worden door de bril van die taal.
Taal 2: de taal van verhaal en metafoor. De taal met de mogelijkheid om inspiratie te bieden en een zinvolle omgeving te scheppen. Een taal die de beperkte interpretatiehorizon van taal 1 kan openbreken, die verbeeldingskracht wekt. die in staat stelt wijsheid te verwerven, die de werkelijkheid laat zien in positieve onberekenbaarheid, paradoxe karakter en oncontroleerbaarheid.
Taal 1 wordt onderwezen op plekken waar leiders worden opgeleid. Universiteiten, hogescholen, businessschools, MBA opleidingen in-company trainingsprogramma’s.
Taal 2 wordt onderwezen in contemplatie, in stilte. Van daaruit ontstaat als vanzelf jouw taal 2.
In die stilte gebeurt iets wat voor (persoonlijk) leiderschap voorbij de angst van levensbelang is:
- voedt kijken naar wat voor mensen van betekenis is, het gehoor geven aan de stem van anderen
- je leert jezelf ten diepste verstaan
- helpt je om trouw te blijven aan de fundamentele en unieke opdracht van je leven
- ondersteunt mildheid (vs perfectionisme) en contemplatie (vs hyperactivisme)
- maakt je ontvankelijk voor je innerlijke kracht
- ondersteunt vertrouwen en verbinding
In essentie komt het erop neer, zonder vertraging en de moed om de stilte in te stappen en daar te leren, geen authentieke taal 2.
En ik juich en moedig op deze zondag de (persoonlijke) leiders aan die zich laven aan de bronnen van taal en stilte en die daardoor hun angst kunnen overwinnen om het goede te doen met behulp van een dans tussen taal 1 en 2.
Want het vraagt moed om weerstand te bieden op plekken waar het discours van taal 1 overheerst.
