Voor mij zijn modellen en etiketten die we opplakken bij mensen “context”. Het helpt vaak om een stap verder te komen. Omdat anderen je zijn voorgegaan. Als het werkt is het goed. En soms helpt het dus niet. In dit geval helpt het etiket mij wel. Welk etiket en wat heeft het verhelderd?
Deze week werd ik geraakt door een zin uit een blogpost van Saskia Smet:
De live voorstelling van de theorie met de 4 jongleurs en de bijhorende managers was een schitterende manier om visueel heel duidelijk te maken dat er verschillende niveaus zijn van leren en competenties.
Het leek zo’n simpele oefening, maar 1000 woorden hadden nooit de effecten van interactie in het team en de invloed van de organisatiecultuur kunnen duidelijk maken.
Het was niet de eerste keer dat ik dingen van haar las, maar voorheen weigerde ik om te kijken of “beelddenker/visueel ruimtelijke denkers” mijn voorkeursstijl is. Doordat ze me met die zin raakte, heb ik het dit keer wel gedaan en de screening test gemaakt. Bij 15 van de 18 antwoord ik ja.
Vervolgens heb ik het e-book gelezen (kan je opvragen via de website). Het helpt mij dat daarin wordt uitgelegd waar de verschillen zitten tussen beelddenkers en begripsdenkers:
- In hoe met tijd wordt omgegaan.
- Stap voor stap of het totale plaatje
- Vastleggen of continue bewegen
Ik herken sterktes: holistisch, alles tegelijk, totaal overzicht; oplossingen op basis van kennis & ervaring; “zien” de oplossing & verbindingen en vervolgens de weg er naartoe; bewegen; continu veranderen; altijd nieuwe elementen
En ik heb de webinar “3 problemen waar beelddenkers zonder het te beseffen tegenaan lopen, waardoor ze geen erkenning krijgen voor hun werk.” gekeken (kan tot 25 december). Daarvan heb ik aangegeven dat het voor mij meer had geholpen als er gefocust was op de sterktes ipv de problemen. Want ja, ik herken wel de problemen. Ben er tegenaan gelopen bij de overstap naar het onderwijs. En heb inmiddels al weer een aantal oplossingen in deze context.
Toch is er vooral de behoefte vast te stellen wat de sterktes zijn die je als beelddenker kan inzetten in de samenwerking. En met de input van het webinar, heb ik dan hieronder op een rij gezet: sterktes van beelddenkers, de risico’s daarbij en mogelijke oplossingen voor die risico’s voor mezelf.
Holistisch, alles tegelijk, totale plaatje
- beelddenker neemt alle stappen/hindernissen/kansen op weg naar de oplossing vanaf het begin mee. En ziet ook nog meerdere oplossingen. Dit is anders dan bij een begripsdenker die stap voor stap naar 1 oplossing gaat en per stap kijkt.
- tijdens het vertellen van een verhaal kunnen ze van perspectief wisselen, vanuit een andere hoek naar de situatie kijken en zeggen wat ze zien.
- het risico is dat collega’s afhaken . Omdat de verhalen te chaotisch worden en/of omdat voor hen teveel perspectieven tegelijk worden aangedragen.
- wat helpt voor mij:
- heldere doelstellingen per bijeenkomst (mezelf vooraf beperken)
- stop zeggen als het er genoeg oplossingen/perspectieven zijn aangedragen
- kunnen verwijzen naar blogposts (de ander zijn eigen tijd/tempo gunnen)
Alles inspireert hen om massa’s oplossingen te zien of ideeën te bedenken.
- elke impuls inspireert de vorming van nieuwe associaties en verbindingen met de reeds aanwezige kennis in het hoofd van een beelddenker
- iets vastleggen voelt aan als een onderdrukken/inperken van denken
- ziet continue mogelijkheden tot verbeteren
- verkiest eigen niet lineaire stap voor stap methode
- het risico: de focus verliezen, niet afmaken/vastleggen
- wat helpt voor mij:
- bloggen, Na het opschrijven “dwing” ik mezelf om los te laten:
- Lesvoorbereidingen op die manier vastleggen.
- Voorbereidingen voor vergaderingen op die manier afronden.
- heldere doelstellingen voor mezelf formuleren (en ja die mogen af en toe aangepast worden)
- processchema’s maken. En daarna loslaten tot het tijd is voor de volgende update van het schema.
- mensen die gewoon zeggen. “Ok, dit is het voor nu, alle andere verbeteringen zijn voor de volgende ronde”
- bloggen, Na het opschrijven “dwing” ik mezelf om los te laten:
Bereid om problemen/onrecht aan de kaak te stellen
- reageren bij gevoel van onrecht, willekeur, misbruik en onrechtvaardigheid, niet alleen als zij zelf betrokken zijn, ook voor mensen uit omgeving/team
- kunnen niet omgaan met leiders die handelen vanuit macht en subjectieve beslissingen nemen
- reageren bij processen die in praktijk niet werkbaar zijn, hun doel niet dienen
- emotioneel gevoelig, gemakkelijk geraakt door wat er rondom hen gebeurd
- het risico: te emotioneel reageren, oordelen
- wat helpt voor mij:
- continue afvragen of het binnen mijn “circle of influence” valt en/of belangrijk is voor mijn persoonlijke doelen.
- het proces scheiden van mijn persoonlijke aandeel. Soms kan ik niet het proces of een ander veranderen (niet mijn verantwoordelijkheid), maar wel mijn aandeel/gedrag.
En zo kreeg ik dus weer een helderder beeld van mijn sterktes en de daarbij horende valkuilen in de samenwerken met anderen. “k blijf roepen dat het prachtig zou zijn als we dit soort dingen van elkaar weten, er bewust gebruik van maken en helpen de valkuilen te vermijden.
Saskia Smet 24 december 2013
Ilse, leuke samenvatting van het webinar, dank je wel !
Ilse Meelberghs 24 december 2013
Dankje