Genoten gister van het Symposium.
Het programma zag er als volgt uit: uitnodiging-pedagogischetact (Marc Goris sprak trouwens ipv Dave, een prachtig verhaal over relatie)
De drie redenen waarom ik er graag naartoe wou:
- Ik wou graag ervaren wie de mensen zijn achter de websites/twitteraccounts/boeken van Het Kind, Nivoz, Pedagogiche Tact en Connect College.
- Het boek had ik al gelezen. Ik wou graag hun versie van de essentie horen.
- En ik was benieuwd naar de praktische toepassingsoefening van de docenten van de Fontys Hogeschool Pedagogiek. (= kan ik hier iets van “pikken” voor onze module samenwerken)
Ervaren wie de mensen zijn:
Dat is gelukt. En het sterkt me in mijn gevoel dat dit de richting is waar ik heen wil. Ik kende, voor ik erheen ging, geen hond “in het echt” en heb me welkom en gehoord gevoeld. De energie van de avond voelde als “gericht op groei”.
De essentie.
Ik ga geen poging doen om samen te vatten. Dat doet onrecht aan de vertelkunst van de mensen die spraken. Hierbij mijn notities, de eerste komt uit het verhaal van Jan Fasen, de rest van Marcel van Herpen.
- De ruimte geven trage vragen te laten ontstaan, vragen die leiden tot een goed gesprek.
- De leerling stelt zichzelf voortdurend maar 1 vraag. Wie ben jij eigenlijk. En als dat “klopt” dan gaat hij de relatie aan en kan leren plaatsvinden.
- Die relatie vormt zich heel subtiel.
- 100% verantwoordelijk voor mijn eigen handelen, altijd. Leerlingen nemen dat gedrag over (ook als je het niet doet en het systeem de schuld geeft)
- Zonder relatie heeft autonomie “geen betekenis”
- Aan het werk betekent: beschikbaar zijn/opstellen. Altijd.
- Leerlingen hebben allemaal iets anders nodig, maar allemaal willen ze erbij horen.
En dat iedereen erbij laten horen en ontkoppelen (door onvoldoendes, buiten zetten, pesten, buitensluiten, de bel) geen kans te geven, dat is de uitdaging.
De toepassingsoefeningen van Fontys.
Als ik ze niet mag delen hoor ik het wel.
- De mentale energizer
- Oplossingsgericht werk: toepassing bij pedagogische tact, theorie
- De oefening in de workshop: Oplossingsgericht werken, werken met de schaalvraag.
Bij de eerste was de vraag: Denk terug aan een succesvolle interventie, een moeilijke situatie die je goed hebt aangepakt. Dit mag ook langer geleden zijn. Het gevoel erna: wat is het mooi om te kijken naar iemand die trots en blij is met wat gelukt is.
Bij de derde: Denk terug aan een recente situatie waarin je het moeilijk vond om pedagogisch tactvol te handelen: een ‘lastige’ situatie. We hebben het maar een paar minuten gehad over mijn case. Wat mij echt goed geholpen heeft is: hoe zou een 10 eruit zien…
Die vragen waren ons trouwens als “huiswerk vooraf’ toegestuurd.
Nog twee links om te eindigen:
- Omdat zij dit met ons gedeeld hebben, even vertellen dat Fontys pedagogiek 100 jaar bestaat en er allerlei activiteiten zijn
- Er bestaat ook een opleiding voor pedagogische takt en daar heeft Mieke Haverkort een open en diepgaande blog over geschreven.