Na vorige les bedacht ik dat ik er maar eens vanaf moest. Als je lessen als luisteren, feedback geven, kernkwaliteiten aan eerstejaars geeft heb je twee uitdagingen:
- student zover krijgen dat hij bereid is te gaan oefenen in de les. Directe nut?
- effectieve oefeningen aanbieden
Inmiddels weet ik ook dat bijna niets als effectief wordt gezien als de student de bereidheid om te proberen (nog) niet gevonden heeft. En ik heb het erop gewaagd. Ik heb de studenten verteld dat ik niet wist hoe ik hun zover moest krijgen dat ze het nut van feedback oefenen zagen. Dat ik de les niet zou beginnen voor ze elkaar hadden overtuigd van het nut van dat oefenen. En ik ben de klas uitgegaan om te kopiëren. Vooral om mezelf tegen te houden me te mengen in de discussie (eerlijk erbij verteld trouwens) Het werkte 🙂 Ik heb vervolgens genoten van de les. Benieuwd naar hun reflecties.
In de koffiekamer kletste ik hierover met een andere docent. Hij/zij doet dat nog anders:
- Benoemen dat je graag hebt dat ze het gewoon proberen.
- Vervolgens tijd nemen om goed te benoemen wat er geleerd is.
En dan komt deze tweet voorbij.
Experience first, Label later
— RemcoClaassen (@RemcoClaassen) October 8, 2012
Ach, het opent weer nieuwe wegen. Vandaag ben ik gewoon blij met dit resultaat.
Annemie 8 oktober 2012
Mooi toch! Hopelijk houden ze dit vast en zijn ze een leerervaring rijker.
Groeten
Ilse Meelberghs 9 oktober 2012
Hè verrassend. Fijn dat je dit tijdens je vakantie leest. En reageert. 🙂