De blog gister was gepost en doorgestuurd in twee app-groepjes toen ik voelde… ok *grijns* en nu ga ik de vraag krijgen “waar is geit in dit verhaal”. Een terechte vraag. In de energie van de dag zat geit en in de post is het amper terug te vinden. Blijkt geschreven vanuit oude patronen. En daar was geit nog niet. Het eerste wat ik vanmorgen lees op de telefoon:
“Waar is geit in het verhaal”
Ik moet er hardop om lachen.
Voor wie nu denkt… GEIT?!?. Geit kwam op de proppen bij het maken van de drum. Zij staat voor dat wat nieuw gaat zijn vanaf nu:
Wellicht dat mensen die me kennen denken. Maar dat heb ik toch al eens van Ilse gezien allemaal. Ja klopt en… het gaat om meer aarding/gronding, speelsigheid, koppigheid en gekkigheid in leertrajecten. Gewoon om jezelf kunnen glimlachen, lachen, het uitproesten als je bezig bent met persoonlijke ontwikkeling. Hard, serieus, doelgericht werken afwisselen met luchtigheid. Creatief, natuur en taal/denken als onderdeel van het leerproces. Ruimte om de weg naar het doel samen in te vullen.
En dus krijg je de blogpost opnieuw. Dit keer met geit in het oranje toegevoegd. Doorhalingen voor zinnen die dan niet meer passen, de vibe verstoren. Omdat dat voor mij het beste werkt om te leren:
- nieuwe toe te voegen aan de oude patronen
verstoringen vibe herkennen.- waarnemen van overtuigingen die het nieuwe in de weg zitten
Volgens mij is het superirritant lezen. Veel succes ermee *grijns*
De co-creatie van droomvlucht.
Gister was het zover, mijn prototype neerzetten. Lekker spelen met een ander soort groep, een nieuwe vorm, met co-creëren. Dat betekent dat het leren vooral in het ervaren zat. En dus beschrijf ik maar even wat er gebeurde en hoe dat voor me voelde.
Nog even verankeren en nagenieten tijdens het beschrijven van de ervaring.
Voorbereiding
Afstemming en veiligheid
Een paar weken terug een app-groep aangemaakt voor de deelnemers. Ze kennen elkaar vluchtig. Effe uitproberen of zo’n groepje een fijne manier is om alvast kennis te maken, op elkaar af te stemmen. Ook maar eens geschreven dat ze mochten aangeven wat ze nodig meenden te hebben die dag. Kon ik daar alvast op afstemmen, ook iets met de controlfreak laten wennen aan het co-creatiestuk. Het was ook ruimte waar ideeën ingebracht konden worden. Ik stuurde leesvoer op. Over de persoonlijk passende diereninspiratie voor de dag. Het is echt heel bizar Echt bangelijk (= Vlaams, je zou er kippevel van krijgen) als blijkt dat de kaart die ik trok voor iedere deelnemer precies goeie inspiratie bevat.
Aantrekkingskracht
Hoe helderder je neerzet waar je voor staat, hoe meer kans op mensen die aanhaken en … afhaken. Het plaatsen van de link naar de workshop op Facebook en Linkedin was voor mij onderdeel van dat neerzetten en het voelde eng/kostte veel energie. Iets met focus en afsluiten van wegen/afleiding. Heb het gedaan omdat ik voor mezelf de kaart van stinkdier trok (=reputatie, wie wil je aantrekken, wie niet). Voor reputatie moet je wel het lef hebben om zichtbaar te zijn. Aldus geschiedde. Ik voelde me wel “king of the mountain” erna. Dat had ik toch maar mooi gedurfd. Dat was wel – moet ik eerlijkheidshalve bekennen – nadat een aantal mensen naast/achter me gingen staan door de posts op Linkedin en FB te liken.
Ruimte
Vrijdagen ben ik eigenlijk altijd alleen thuis, dus het was vanzelfsprekend dat de workshop thuis, in de woonkamer, zou plaatsvinden. Toch klopte daar iets niet aan. Vervolgens waren door omstandigheden 2 kinderen wel echt in huis.
Grrr! Even hield de vibe op, voelde het als koppig vechten voor de ruimte…opeisen. Uiteindelijk heb ik aangegeven dat dit “oefenen voor werk in de toekomst” voor mij echt belangrijk is en of ze wilden meedenken in oplossingen waarbij ook zij wel gewoon een plek in huis hadden. Lastig, want nu moest ik ineens gaan uitleggen dat dit erg belangrijk voor me is, de ruimte opeisen zeg maar. En tegelijkertijd leek ook iets anders nodig. Ik heb ook in de app-groep om hulp gevraagd en bijna onmiddellijk kwam de ingeving om de logeerkamer om te bouwen. Een ruimte die eigenlijk veel geschikter was voor de groepsgrootte.
Inrichting
Donderdagavond ging ik dus inrichten. Ik doe dat geheel intuïtief. Hoe raar het ook voelt, ik volg de ingevingen. Lekker prutsen en doen wat goed voelt. Ondertussen me eigenlijk speels afstemmen op de volgende dag.
Op de gang naar de logeerkamer toe hang ik de vellen op die ik maakte over het 7stappen leren in de community. Een intuïtieve ingeving. Die stripte ik wel van ieder structuurding. Die irriteerden. Tot alleen de “pure bedoeling” er weer hing.
De wasbak verstopte ik transparant.
Het bed werd een lage tafel. Het laatst overgebleven zakje biobloembollen wil ook op die tafel. Pas daarna ergens bedenk ik de eindopdracht.
De ramen werden schrijfborden.
De vraag “wat is je vraag” is een logisch gevolg van het ophangen van de bladen. Hij staat op het raam vlak voordat je de logeerkamer binnenloopt en wordt daarmee als vanzelf onderdeel van de eerste opdracht.
En omdat het met een vriendin over visualiseren oefenen tekende ik ook nog even “de gewenste vibe”
De kaarsen “gepimpt”. Bij eentje schreef ik zelfs “durf sterven” erin. Awkward en toch passend. Iets gaat er dood/weg om plaats te maken voor iets nieuws. 
Vervolgens ben ik ook een tijdje in de ruimte. Om ook op andere lagen de ruimte klaar te maken. Ik speel oa met en op de drum. We proberen klanken van impact uit.
Als ik die voorbereiding zo teruglees bedenk ik dat ik bijna niets hiervan een jaar geleden had gedurfd/gedaan. Iets met hokjes en codes en bewustzijn van verschillende lagen in leren/ontwikkeling.
Niet te veel doordenken, voelen in het moment, afgestemd op de bedoeling. De manier waarop ik vroeger de kinderfeestjes van de jongens vorm gaf.
Dat is toch geen werken!!!
Onzin natuurlijk, er is mij alleen een ander perspectief op werk aangeleerd.
De dag zelf
En dat: Niet te veel doordenken, voelen in het moment, afgestemd op de bedoeling, is wat de dag zelf ook werkt.
De bedoeling was: voor- en doorvoelen van de volgende stap nodig om je hartewens voor de wereld in de wereld te zetten. Daarbij gebruik makend van je unieke gift/talenten/zijn.
Ik moet bekennen dat ik een erg summier programma had. 2 opdrachten (goed voor ongeveer 2uur), een einddoel en lekker eten. Dat is wat er lag. Ik was ook nog bereid die opdrachten overboord te gooien als het nodig bleek. Dat eten overboord gooien was dan weer niet de bedoeling. Ik gebruik bewust -bekennen- omdat het inderdaad als bekennen voelt. Dit is toch geen “werken”, dit is spelen! En alweer … onzin natuurlijk.
Het einddoel: op het eind van de dag gaan we in de tuin bloembolletjes planten. We gaan letterlijk die volgende stap planten.
Aankomst
Ik heb thee, koffie, lekkers in de keuken en vraag de deelnemers om tussendoor de ruimte even te verkennen voelen en eraan toe te voegen wat zij eraan willen toevoegen. Al zouden ze alles op de kop zetten, het is voor mij echt ok. Ondanks de tijd die ik stak in zorgvuldig klaarzetten weet ik dat de dag alleen kan lukken als de ruimte er voor hen is om alles aan te passen als dat nodig is voor het doel.
Samen in de ruimte gekomen start ik met vragen wat nodig is om te kunnen starten. We luisteren een prachtig lied dat een van de deelnemers heel graag wil laten horen.
Onderzoekend praten
Ik gebruik een oefening die ik ook bij Marjon van Opijnen deed. Iedereen mag 10 minuten praten en daarbij zijn leervraag van de dag en wat zo opkomt in het moment te onderzoeken. Zo fijn om gewoon te mogen luisteren en er niets mee te hoeven. Gewoon holding the space voor de ander om te onderzoeken.
Tussendoor wel aandacht hebben of mensen nog iets nodig hebben om te kunnen beginnen of om af te sluiten.
Blokkade opheffen
Je leervraag is je leervraag omdat je iets nog niet kan, iets in de weg zit. We doen ook de oefening die ik leerde bij Marjon van Opijnen voor het verminderen/opheffen van die blokkades. Niet via taal maar via het lichaam. Eerst een rondje: Je laat zien hoe die blokkade in je lijf eruit ziet. Iedereen zegt daar een woord over, wat ie ziet/voelt. Vervolgens aan het werk per persoon. Eerst samen de blokkade versterken, vervolgens samen losmaken. Als een situatie is bereikt die goed voelt. Dan zegt iedereen even een zin. het geheel mag per persoon 20 minuten duren. Hier stopte ik de timer in de gaten te houden, ging vanzelf goed merkte ik.
Heerlijk om te voelen dat iedereen daarbij compromisloos zijn intuïtie gebruikt, niet precies wetend waarom je de dingen doet en vraagt die je doet, en achteraf horen wat mensen daardoor ervaren hebben.
Tussendoor weer aandacht of nog iets nodig is om te kunnen beginnen of om af te sluiten. Vaak was dat luchtigheid, lachen, bewegen, zingen.
Lunch
Ergens tussendoor lunchen we. Overvloedige keuze, zelfgemaakt, van oma, biologisch, gewoon lekker. Luisterend naar wat ons lichaam nodig heeft.
Gezellig met mijn jongens erbij. Na het eten wordt er met onze speelse hond gewandeld door de groep. Bijna was ik mee gaan wandelen tot iemand van de groep me vroeg wat ik nu echt nodig had. Ik wou graag de tafel afruimen (aards) en in mijn eentje voelen wat nodig is. Ik paste wat kleine dingetjes aan in de kamer, aan de tekeningen op het raam en zette de bakjes met bloembollen klaar.
De ruimte wordt gevuld
Na de oefening met de blokkades gingen we weer wat drinken aan de keukentafel en toen was daar dat moment. Er was geen programma meer en nog een uur over voor we de bloembollen gingen planten.
We beginnen te keuvelen en een van de deelnemers pakt – met hulp van mededeelnemer – de ruimte. Hij wou graag zijn visualisatie koffer en het gebruik ervan prototypen.
Van hem kregen we de opdracht te gaan visualiseren met welke intentie we de bolletjes gingen planten.
Als groep stelden we ook vragen over het prototype, over wat het nodig had. En voerden het lekker ongedwongen precies zo uit 🙂
Ik tekende dat ik vanuit een evenwicht tussen vrouwelijke en mannelijke energie, liefdevol, de kans op bijzondere momenten wil organiseren. Bijzondere momenten waar co-creatie plaatsvindt, waar de hele mens aanwezig mag zijn, waar ook altijd iets “dood” gaat om ruimte te maken voor iets nieuws. Mijn sprankels liepen tot in de tekeningen van de rest.
Om vervolgens de mensen die bij dat moment aanwezig zijn te empoweren om zelf ook bijzondere momenten te organiseren. Omdat ze gevoeld hebben dat het kan. Zette er favoriete quote bij:
Bijzondere momenten ontstaan door momenten te organiseren waarop ze kunnen ontstaan.
Net toen ik bedacht dat mijn tekening klaar was herinnerde ik me mijn favoriete drumklank van impact. Eentje die rustig doortrilt, als de kringen van een druppel in het water. En tekende toen om het moment heen andere momentjes. Georganiseerd door anderen, gebruik makend van het geleerde in door mij georganiseerde momenten.
Het planten was de afsluiting.
We sluiten de visualisatie en de dag af. Het planten is de afsluiting. Erna gaan we alleen nog maar even samen aan de keukentafel afschakelen.
Op blote voeten, een uitnodiging van een van de deelnemers, gingen we door de herfstbladeren naar dat stukje tuin waar ik hoop op een blauw bloementapijt over een paar jaar. Ik leg uit waar ze kunnen planten om dat “samen mooi groots” effect te bereiken. Dat ze toch andere plekken mogen kiezen. Geef aan dat er geen garanties zijn dat het ooit bloemen worden (iets het leven dat anders loopt en woelmuizen) En dat het uitkomen tijd nodig heeft. Net als hun intenties.
Het is lekker luchtig en aards dat planten. Het afschakelen aan de keukentafel ook.
Achteraf
We blijven in de app-groep nog even verbonden. De afspraak is dat je de groep mag verlaten op het moment dat de verbinding niet meer voedend is. Hoef je niet uit te leggen. Wel even warm gedag zeggen 🙂
Het bijzondere is dat alle deelnemers hun hartewens voor de wereld, de inzet van hun talent/gift, hun volgende stap, speels en ongedwongen, hebben ge-prototyped.
Het is een supercool gevoel. Die ruimte heb IK voor het eerst met inzet van mijn hele menszijn gemaakt. Door de space te holden (= niet opeisen en daardoor co-creatie toelaten), de warmte, de zorg voor de innerlijke mens.
Zij hebben hem grandioos mooi gebruikt. #dankbaar.
PS Wat een mooie klus dat herschrijven. Leverde best wel wat inkijkjes in overtuigingen op. Hoop wel dat geit nu goed genoeg zichtbaar is want ik ben nu wel klaar met deze blogpost 🙂
Ga gewoon nog even lekker nagenieten.