Gister de allerlaatste keer les gegeven in het oude gebouw. In de zomervakantie verhuizen we naar onze nieuwe locatie. Daar zijn geen krijtborden meer.
🙁 En op deze laatste dag ben ik ingeroosterd in een lokaal waar de beamer het niet meer doet en er alleen een krijtbord voorhanden is.
🙂 Geen punt, het is de laatste les en daar mogen studenten nog vragen stellen nav het proeftentamen en … dat had ik ze beloofd, ook voor de herkansing van het vorige blok. Dat is dus vaak 1 op 1.
🙁 Aan die belofte dacht ik op weg naar school. Verdorie, mijn map van kwartaal 3 staat al thuis ivm die verhuizing.
🙂 Ach ja, de vraag is of ze al vragen hebben, ze zijn nog druk met de deadlines van dit kwartaal.
Ik inventariseer bij de aanwezige studenten welke vragen ze hebben. Het blijkt een heel lijstje, kriskras kwartaal 3 en kwartaal 4 door elkaar.
🙁 Lichtelijke paniek, kan ik dit wel zonder enige hulpmiddelen. want tijd om dingen op de computer erbij te zoeken is verloren tijd voor de studenten. En hoe past het in de tijd. Sommige van de onderwerpen zijn onderwerpen waar we normaal een hele les (anderhalf uur) aan spenderen.
🙂 Ok, dit is net als bergwandelen. Stap voor stap. En dus spreek ik af met de studenten dat ik het lijstje in volgorde zal behandelen. Als je mee wil doen kom je aan het bord zitten, als je niet mee wil doen werk je aan de proeftoets. Het is best druk aan het bord.
🙁 Ik werk met 3 beperkingen:
- ruimte op het bord
- tijd
- lelijk handschrift, dus wil ik zo min mogelijk opschrijven.
🙂 En er gebeurd iets. Ik vraag aan diegene die de vraag inbracht wat ie nodig heeft en breng de uitleg terug tot de pure essentie “hoe werkt het, hoe doe je het”. Bvb kostenverdeelstaat maken. En het helpt de studenten om het te begrijpen. Dat kon ik nu fijn checken bij de vraagsteller.
- Wat er dan wegvalt: vaktermen, de lap tekst van de opgave,
- De focus is dan: met eenvoudige getallen, in gewone taal.
Waarom dacht ik eigenlijk dat dat niet professioneel is?
Weer een overtuiging overboord gekiept!
Dankzij het krijtbord nog wel.
Rob Alberts 10 juni 2016
Hoewel er veel minder gekrijt wordt in de scholen blijven het stoffige gebouwen.
Schone groet,
Ilse Meelberghs 10 juni 2016 — Berichtauteur
Rob,
Het niet gewend zijnde was het stof idd ook een probleem. Mijn zwarte broek was niet echt zwart meer, voorzichtig uitgedrukt. Ons nieuwe gebouw is mooi, verre van stoffig.
Ilse