Gister heb ik 10 minuten verzorgd van de propedeuse-uitreiking.
Collega’s hadden dat weer prima geregeld allemaal. Het loopt allemaal zo soepel dat ik me kan voorstellen dat mensen zich niet realiseren hoeveel zorg (voor details) er in de voorbereiding is gaan zitten.
Ik had dus ook een rol in het geheel en wil het daar graag even over hebben.
Toen ik 2 weken geleden gevraagd werd begon een mooi proces. Wat is eigenlijk de kern van wat ik daar wil inbrengen. Wat raakt op zo’n moment de student die daar zit samen met zijn familie.
En dus vroeg ik het studenten. Zij waren heel open en eerlijk in de feedback en dus werd mijn deel verrassend anders en toch erg bij mij passend.
Van een collega kreeg ik de volgende deugddoende feedback:
Ilse, wat heb je met weinig woorden de essentie geraakt. Vaker gebruik jij veel woorden om te zorgen dat de essentie zeker helder is. Vandaag niet en dat was heel sterk.
Een ander zei:
Fijn, de energie en beweging die het bracht
Wat heb ik gedaan?
Ik gebruikte de totstandkoming, het luisteren naar studenten, in het eerste deel van het verhaal.
Ik kan je vertellen dat het even slikken is als oud-student je briljante, originele ideeën afserveert met “dat maakte ik vorige week mee en eerlijk Ilse, het gaat om die studenten en die weten dat wat je dan vertelt allemaal al. Tenzij je hele leuke anekdotes hebt zou ik het niet doen.”
En dat ik dacht, lichtelijk panisch na inbreng 4dejaarsstudenten, informeel, maar 5 minuten. Hoe moet dat dan, wat doe ik dan?
Slide 1, zag er trouwens in de Zuyd layout nog leuker uit, maar ik ga mijn collega op haar vrije dag niet lastig vallen voor een exemplaar daarvan.
Mijn spiekbriefje deel 1. Ze lagen op de grond voor het geval ik het heel even kwijt was.
Ik besloot mijn nieuwsgierigheid te volgen “Weten ze het echt allemaal? ” voor het tweede deel van het verhaal.
En kreeg een ingeving die ruimte schiep voor beweging, voor feestje vieren.
De studenten kregen dit blad, mochten een bij hen passende kleur stift uitzoeken, en vet aanvinken als ze inderdaad wisten dat&waar ze dit geleerd hebben.
Vervolgens maakten ze er een prop van en gingen die onder luid applaus gooien in de kleine rugzak die op het podium stond (symbool voor rugzak aan kennis en ervaringen tot nu opgedaan)
En zoals je ziet heb ik toch nog wat tips gegeven voor het vervolg in het derde deel.
Het einddoel is het diploma. Onderliggend daaraan zit voor ons het doel om die verbinding te ondersteunen (zin uit ons nieuwe visiedocument) En ik heb uitgesproken dat wij niet kunnen beloven dat dat onderliggende proces helemaal klaar is als we het diploma uitreiken 🙂
Het delen van mijn “samen-proces” in het maken van deze tien minuten heb ik gedaan om veel meer kracht te geven aan deze laatste tip om het vooral SAMEN te doen. 
PS #dekrachtvanondersteunendedetails
De stiften als ondersteuning voor feestelijk en eigen. En daarom ben ik ze die ochtend nog gaan kopen.
De rugzak op het podium die ook zichtbaar is op de laatste slide. Dat als ondersteuning voor de verbinding tussen wat zij ervaren hebben en het vervolg van het verhaal.
PS2 En Ilse heeft dat veel #tijd gekost? Die vraag krijg ik omdat collega’s weten dat het vrijwilligerswerk is en daar waardering voor willen geven. Ja, met bedenken, uitschrijven, oefenen, bloggen denk ik dat het een investering van een dag was. Niet een dag waarop je de hele tijd ermee bezig bent. Gewoon ook vaak op de achtergrond, tussendoor.
PS3 En nee, het lukte niet in 5 minuten 🙂