Een kleine groep studenten die hun getuigschrift krijgen. Ik bied aan om de speech te doen. Oa omdat een paar van de afstudeerders studenten zijn die ook ooit een keer hun nek voor mij hebben uitgestoken.
Graag wil ik de mensen in de zaal een cadeautje geven. Door wat zij voelen beelden en woorden te geven. Ik bereid het hier voor zonder te publiceren. Werkt heel goed voor mij. Als jullie het lezen is de speech geweest en weet ik of het gelukt is om de goeie woorden te vinden.
De woorden:
(Plek- bol 1, ligt op de grond, uiterst rechts voor de zaal)
Twee van onze studenten zaten een paar weken geleden in de trein. Raken in gesprek met een medereiziger. Blijkt iemand te zijn die werkt bij een grote werkgever in de regio. Als hij hoort wat ze studeren zegt hij: “Zo jullie hebben niet de makkelijkste studie gekozen, knap hoor!”
Een recruiter op bezoek bij mijn studenten. Zij stellen vragen over kiezen voor bedrijfseconomie of accountancy. Maak je niet te druk zegt hij. Kies gewoon wat bij je past. Allebei geven ze je een goeie start op de arbeidsmarkt.
Als derde… Ouders op een info-dag op school, gasten op een feestje. Overal kom ik ze tegen. Mensen die jaren geleden bij ons op school zaten en die herinneringen graag delen. Bijna altijd gevolgd door: als je ooit iemand nodig hebt voor een gastcollege….
Voor mij zijn dit voorbeelden van momenten die de waarde bevestigen van wat we doen, de waarde van het getuigschrift dat we je zo dadelijk gaan overhandigen.
Het getuigschrift is voor iedereen gelijk, het verhaal erachter voor iedereen anders.
Ik wil jullie graag een verhaal vertellen waarin ik stukken van het proces herken dat we samen hebben doorgemaakt. De eenvoud van het verhaal zorgt ervoor dat ik makkelijk erna kan vertellen wat dat dan is dat ik herken.
Het verhaal van De vogel (Beginnen op bol 4, uiterst links voor de zaal)
(bol 4: mus worden)
Sommigen van jullie kennen het gevoel van het eerste deel niet. Fijn voor je.
Anderen hebben zich wellicht ergens een tijdlang “niet op hun plek” gevoeld, er niet bij horend.
Wij hopen van ganser harte dat je je op onze opleiding wel op je plek voelde. Dat je hier gewerkt hebt aan beter worden in waar je al goed in was.
(bol 3 – de rots, met z’n tweeën)
Aan de mensen die vandaag meekwamen met de student. Jullie hebben daar op deze rots gezeten met ze. Ik hoop dat ze iets meer zeiden dan de vogel in het verhaal. Jullie hebben ze zo goed als jullie konden gesteund en begeleid. Jullie weten letterlijk en figuurlijk wat het gekost heeft om hier vandaag te zijn. Ik hoop dat we erin geslaagd zijn om een feestje te organiseren waarbij jullie ongegeneerd trots kunnen zijn en genieten van het feit dat dit gelukt is.
Wij docenten zaten ook met jullie op die rots. We hebben met plezier kennis en passie voor het vak gedeeld. We hebben zo goed als we konden jullie voorbereid op het vak zoals het nu is en onze blik op de toekomst met jullie gedeeld. Bedankt voor die momenten waarop we voor jou persoonlijk het verschil mochten maken. Voor de momenten dat we van jullie geleerd hebben. De momenten dat we samen gelachen hebben.
(bol 2 – de rots, alleen)
En jullie hebben het zelf gedaan. Uiteindelijk hebben jullie jezelf ontwikkelt. Je hebt getwijfeld, uitgeprobeerd, nagedacht en doorgezet.
(bol 1, de vleugels spreiden, vandaag)
En nu is dan officieel het moment gekomen om je vleugels te spreiden en het gewoon gaan doen.
Volg je eigen kompas. Wij weten dat je het kan.
Geniet van de vlucht.