In de docentenkamer over “leuk werk”

Humor helpt.

Hoe het afliep:

Rond 17.00 delen we de verhalen van onze matchingsgesprekken. Mooie gesprekjes met jonge mensen over hun keuze. Heerlijk open en eerlijk (die vragenlijst heb ik niet helemaal eerlijk ingevuld, bij het stuk plannen en organiseren…..) Ook met tranen, omdat de goeie vraag werd gesteld.

Als dit de uitkomst is, waarom moest humor dan helpen?

De aanleiding:

Wij hebben allemaal een takenplaat. Op die takenplaat staan oa organisatietaken. 100 uur per jaar bij fulltime. Minder dan 10 % van je totale uren, ongeveer 2,5 uur per werkweek. Vergelijk het maar met de onproductieve uren in de accountancy. Daarin zitten team- en opleidingsvergaderingen, aanwezigheid op de open dag, mailtjes etc.

Nu zitten wij als faculteit krap bij uren-kas. Aan alle externe eisen en onze eigen kwaliteitseisen voldoen met het laagste budget per student bij Zuyd maakt dat ieder uur ertoe doet. En dus worden, naast taken op het scherp van de snede uren-budgetteren, ook zaken onder organisatietaken geschoven. Vanuit ons perspectief zijn al die uren niet toereikend voor de kwaliteit die wij willen leveren en dus doen we al gedeeltes in onze eigen tijd. (belangrijk om het vervolg te kunnen begrijpen)

In deze periode werden de matchingsgesprekken ingevoerd. Iedere student die zich bij ons inschrijft krijgt een matchingsgesprek:

Wij vinden het belangrijk dat je een goede studiekeuze maakt. Daarom nodigen we je  vóór aanvang van de studie uit voor een persoonlijk gesprek. Tijdens het gesprek bespreek je je motivatie voor de opleiding en bekijken we of jouw verwachtingen kloppen. Wij noemen dit een matchingsgesprek. Het matchingsgesprek is géén selectiegesprek. Wanneer jij aan de wettelijke toelatingseisen voldoet, ben je gewoon toelaatbaar tot de opleiding Bedrijfseconomie. Het matchingsgesprek is een verplicht onderdeel van de inschrijfprocedure en neemt maximaal een half uur in beslag. Een kort verslag van het gesprek dient als input voor de eerste studieloopbaanbijeenkomst met je mentor.

Dik 200 studenten X 20 minuten. 66 docenturen moeten dus gevonden worden.

Wij worden gevraagd of we willen meewerken. De eerste vraag die ik dan inmiddels stel is, wordt het betaald of is het “deel van de organisatietaken”. Die vraag wordt niet op prijs gesteld. Achterliggende overtuiging bij die ander: als we het allemaal delen is het relatief weinig werk (ongeveer 3 uur), ik hou toch van mijn baan, wil toch dat we nieuwe studenten krijgen die bewust gekozen hebben, en vind die gesprekken toch leuk om te doen. Is allemaal waar trouwens.

Wat zijn mijn overwegingen: Het is op tijdstippen dat ik graag bij mijn eigen kinderen wil zijn (huiswerkbegeleiden/eten), ik moet er speciaal voor komen, het komt “er bovenop”, ik weet niet precies hoe ik dit “goed” moet doen. Dus liever niet en als ja, dan zou ik hier graag voor betaald worden. Omdat ik iets anders ervoor opoffer en door het te laten betalen komt het er niet bovenop, maar in plaats van. Ik zeg nee.

Blijkbaar ben ik niet de enige. In de tweede ronde slaat de wanhoop bij de organiserende collega toe. Ze krijgt het niet rond. Alleen voor haar, nergens anders voor, zeg ik ja.

Dus kom ik ’s morgens voor mijn beoordelingsgesprek. In de 5 tussenliggende uren doe ik wat organisatietaken (oa declaraties invullen voor 6 maanden, dat levert lekker op) en informeer mezelf over hoe anderen in vorige rondes het aangepakt hebben. Rond 15.00 zitten we dan als team bij elkaar in de kamer. Allemaal met een gelijkaardig traject ernaartoe. We voelen ons een beetje “gekke Henkie”, omdat we weer de verantwoordelijkheid nemen.

De woorden, denk het gelach erbij: (en waarschijnlijk moet je erbij geweest zijn om de humor te kunnen begrijpen 🙂 )

“wat zeur je nou, ’t is toch leuk werk”

“ja en leuk werk hoeft toch niet betaald”

“pas op, niet zeggen dat je lesgeven leuk vindt, dan halen ze dat van je uren af”

“bestuurder zijn moet toch echt een rotbaan zijn he, zoveel als je daarvoor betaald krijgt”

“gelukkig zijn wij geen bestuurders”

En nog na-glimlachtend gaan we op weg naar de gesprekken.

PS Ik heb trouwens de keuze gemaakt om een vergadering (elders in de week) niet bij te wonen om ruimte te maken hiervoor.

PS2 Een vraag die me overviel tijdens de gesprekken. Hoe gaan we weten of dit gewerkt heeft?