In de klas, op pijn antwoorden met compliment en kwetsbaarheid

Week geleden. De les bedrijfseconomie. De studenten zien het niet meer zitten. Ik herken mijn eigen reacties op de pijn van “niet kunnen”. Een deel “loopt weg”. Stopt met proberen de opgave nog te maken. Een deel is “boos op mij, de docent”. Ik ga te snel, ik leg het niet uit, … Het raakt me, het ging zo lekker. In vergelijking met een aantal jaren geleden wordt er harder gewerkt in de les. De studenten lezen, proberen, stellen elkaar en mij vragen. En die les liep inderdaad niet lekker. Het tempo klopte niet. Ik wil “terugslaan” omdat het pijn doet.

Laat het toch even voor wat het is.

En ergens op de fiets weet ik hoe ik hierop wil reageren.

De volgende les geef ik de groep een compliment. Andere jaren doet zich hetzelfde voor. Alleen een week eerder. Dat punt waarop studenten voelen dat dit een pittig tentamen wordt. Dus geef ik ze een compliment omdat dat punt bij hun verder in het kwartaal ligt. “Is dat oefenen van vorige kwartalen toch al ergens goed voor geweest.”

Ik vertel dat ik als ik iets niet kan ook wel eens wegloop en benoem het gedrag wat ik bij enkelen van hen zag. Gegrinnik bij diegenen die zich herkennen hierin.

Ik benoem dat het een gebruikelijke reactie is om de docent de schuld te geven. En dat het klopt dat ik niet voor iedereen op precies het goeie moment het goeie kan doen. Daarvoor zijn ze met teveel. Dat ze daarin ook een medeverantwoordelijkheid hebben, eerst medestudenten en daarna mij te vragen dat wat ze nodig hebben.

En dat eigenlijk de enige weg gewoon stug volhouden is. Iedere opgave maken en daarbij de 4 vaardigheden oefenen:

• Goed lezen van de opgave.
• Begrijpen van de vraag.
• Selecteren relevante informatie uit opgave.
• Gestructureerd antwoorden.

En dat ik weet dat als ze dat doen dat het dan gaat lukken met dit vak. Ook al zijn het veel onderwerpen.

Ik vierde deze paar minuten in de klas als een mijlpaaltje.

Eerst was daar de pijn van de studenten “dit gaat nooit lukken”

Daarna mijn eigen pijn “ik doe het niet goed genoeg”

Toen pauze

Om vervolgens te antwoordden zoals ik graag wil zijn:

positief, open, kwetsbaar, bemoedigend,

met hoge lat en verwachtingen