Ook ik heb meegeschreven voor onderwijshelden. Naast de verhalen in het boek zijn er ook verhalen geplaatst op de site. Daar is het mijne er een van. Je kan het hier meelezen.
Ik heb de tijd genomen om te schrijven omdat aanmoediging van “docenten, meester en juffen door het hele land die niet nog niet anders durven te doen” me aan het hart gaat. Ook omdat ik soms zelf diegene ben “die nog niet anders durft te doen”
Bijzonder proces was het. Ik ben gewoon gaan schrijven en met het schrijven ervan werd duidelijker hoe belangrijk ik “tijd maken voor de dialoog” vind voor het vernieuwingsproces. En wat de rol van mijn blog daarbij is.
Sinds het schrijven van het artikel denk ik bij het rijden naar het werk vaker: vernieuwing ontstaat in de dialoog, voor wie maak ik vandaag tijd. Er ontstaan mooie gesprekken, met kleine doch wezenlijke veranderingen als gevolg.
Niet echt een verhaal dat je meteen kan gebruiken om het morgen ook zo te doen.
Ik hoop wel een aanmoediging, om de kracht van de kleine dialogen online en van mens tot mens niet te onderschatten. Om daar tijd voor te maken.
Judith van Hooijdonk 14 september 2014
Wow Ilse! Wat een prachtige bijdrage heb je geschreven. Wat ik (juffertje ongeduld) van jou leer, is dat onderwijsvernieuwing in (hele ;)) kleine stapjes gaat. Dat is mijn leerproces. Dank voor je blog! Vind je het goed dat ik er een item in de nieuwsflits aan wijd?
Ilse Meelberghs 14 september 2014
Tuurlijk Judith, dankjewel voor het compliment. Daar zaten ook dialogen met jou tussen he. Hoop dat je het indirecte bedankje er ook in gelezen hebt 🙂