Een van de redenen dat jullie relatief weinig van me horen is omdat ik op de achtergrond druk bezig ben met mijn “nieuwe kans”-boek.
Waarom het nieuwe kans boek?
Een heel sterk gevoel, vlak voor de zomervakantie:
Wat ik op deze werkplek “uniek” kan bijdragen zit erop. Dat wat ik vanuit mijn passie en talenten kon doen voor deze plek, in deze fase, is gedaan.
Ik heb het gelaten tijdens de vakantie. Na de vakantie gevoeld of het niet gewoon vermoeidheid was. Dat is het niet, het gevoel is er nog.
Ik besloot om, voor een bedrijfseconoom, op geheel onorthodoxe wijze ruimte te maken voor een nieuwe kans, te zoeken naar mijn volgende stap.
Wat is het?
Mijn zoon heeft een prachtig A3 boek voor me meegebracht uit de winkel van zijn opleiding.
En ik heb op de eerste bladzijde de nieuwe kans uitgenodigd om te komen.
Vervolgens had ik het idee dat ik het gestructureerd zou aanpakken.
Op de eerste bladzijdes “wie ik ben”. Dan wat ik graag aan de wereld wil geven. Om vervolgens dan een soort businessmodelcanvas in te vullen. Iets als:
- Wie ben je? …je naam die staat voor je identiteit in dit leven
- Wat doe je? …waar acht jij je op dit moment het meest gekwalificeerd toe om anderen te helpen
- Voor wie doe je het? …wié is je specifieke publiek
- Wat zijn de noden en de behoeften van deze mensen? … ken je publiek
- Hoe transformeren deze mensen als gevolg van jouw input?…jouw voldoening
Die eerste bladzijden zijn nog wel op die manier gelukt.
Ik plakte de talentenpitch in en kwam erachter dat ik inmiddels (in die 3 jaar) de meeste hefbomen wel te pakken heb.
Ik plakte de leerbloem in die ik van iemand kreeg. Haar verbeelding met wat ze mij ziet doen rondom leren.
Vervolgens blijkt het proces veel organischer, veel intuïtiever te lopen. Ik leg visueel vast wat het leven/intuitie, de ervaringen van de afgelopen weken, de mensen in mijn omgeving me geven.
De krachtigste pagina’s
De doelgroep staat op de drempel van volwassenheid (25 of ouder):
Hebben al een hoop werk verricht. Weten wat hun liefste wens is voor de wereld en wat hun eigen unieke bijdrage daaraan kan zijn. Kortom, zij kennen hun uitgangspositie:
Zitten op of zijn net voorbij het “fuck it-moment”. Dat moment waarop je denkt, fuck it, ik heb genoeg geleerd. Tijd om te gaan doen, de rest leer ik onderweg wel. En ja, ik ben er nooit klaar voor, en ja natuurlijk, ben ik er klaar voor”. Ik ben goed in het ondersteunen van de weg vlak voor en na dat moment.
Dit is de basisenergie die een sessie met mij brengt:
Ik weet dat ik dit in een op een sessies kan, simpelweg omdat ik het al meerdere keren gedaan heb.
Prototyping
Nu denk ik dat de toekomst ligt in dit “in groep, voor en met elkaar doen” . En dat ga ik op vrijdag 27 oktober prototypen (=klein uitproberen en in het doen feedback verzamelen)
Er zijn nog 3 plekken vrij.
Het uiteindelijke doel: het in de wereld zetten, impact.
De uitdaging: onzekerheid omarmen en met “wat” paradoxen leren omgaan, stap voor stap, een voor een.
