Onafhankelijk worden van beleid, waarom en hoe?

Deze week hadden we een missie/visie sessie. Roept bij mij de vraag op: hoe moet dat, eens in de paar jaar een nieuwe visie over de faculteit of een andere visie op onderwijs. Ik heb de afgelopen maanden om me heen gekeken. Gekeken naar overlevingsstrategieën van met name de oudere collega ‘s. Hoe doen zij dat, hoe houden zij dit vol. De grootste gemene deler bij hun allemaal: Kies je eigen stijl en blijf stoïcijns daaraan vasthouden. Ik vond het eerst wel erg inflexibel. Maar nu ik bijna onderuit ga in mijn ambitie om te voldoen aan de verwachtingen/ mijn eigen ambities denk ik daar genuanceerder over.

Ik heb actief geluisterd, vragen gesteld bij deze missie/visie sessie. Ik zie ook onderdelen waarin ik een bijdrage kan leveren. Alleen, Zuyd en ons kenniscentrum willen zoveel met weinig beschikbare middelen. Ik mis nog een focus waar ik blij van word. In het bijgevoegd artikel van hoogleraar Paul Verhaeghe heeft hij het over “het systeem” en hoe en tegen wie reageren. Plaatst mijn sores lekker in een breed kader. Aan het eind van het artikel heeft hij het over wat het individu dan kan doen. En dat laatste sterkt mij in mijn voornemen: Ik heb er genoeg van om “het braafste meisje van de klas” te zijn. Dat levert me op termijn alleen een burnout op. Ik ga ook niet wachten tot die formule1 behandeling geregeld gaat worden. Ik kies voor bevlogenheid. Ik ga mijn eigen stijl en mijn eigen specialiteit (verder) ontwikkelen. Daarover ga ik transparant zijn. En dat ga ik dan delen met hen die me de ruimte (in tijd en geld) willen geven.

Om alvast een aanvang te maken met het transparante deel:

Mijn eigen specialiteit wordt:

Mijn eigen stijl heeft te maken met: