Meerdere keren kreeg ik de afgelopen weken te horen: jij vertelt niet alles wat je denkt. En dat klopt.
Het mooiste is nog …. als ik iets niet wil zeggen, dan praat ik daar overheen.
Deze week zei Lambert tegen me: kan je je voorstellen dat de ander het dan niet vertrouwt. En ja, dat kan ik me voorstellen.
Toch hoeft dat niet, denk ik dan. Je hoeft er alleen maar naar te vragen. Want dit zijn de redenen waarom ik zwijg:
- Ik verzwijg een groot deel van de pijn over “de richting”
- Ik verzwijg dat leren over mezelf pijn doet, dat buiten de comfortzone echt “niet comfortabel”is.
- Ik zwijg als ik de inschatting maak dat de ander niet klaar is om te leren.
- Ik zwijg als ik de confrontatie niet aandurf.
- En ik zwijg als ik het nog niet helder kan verwoorden.
Maar zo werkt het niet. Het overlaten aan de ander. Ik was echt chagrijnig/knorrig/geraakt dat de verantwoordelijkheid weer bij mij gelegd werd door Lambert. Ik deed mijn best om open te staan voor die feedback en om aan de slag te gaan met zijn tip op 4 aan te pakken. Ik probeerde het uit:
“Ik zie heel veel, en oordeelsloos benoemen wat ik zie is geen Confrontatie, en helpt wel”.
Waarom ik dit nu wel kan en het eerder niet lukte (heb namelijk al veel gelezen over geweldloos communiceren).
Omdat iemand (in dit geval Lambert) mijn talent (beelddenker) koppelde aan iets wat ik belangrijk vind (vertrouwen), de vinger op mijn zere plek legde en me “herrinnerde” aan de oplossing.
Dus met kleine stapjes lukt het. ik zwijg wat minder en ik praat wat minder *grijns*
saskianumentum 8 april 2014
Ilse, zo herkenbaar !
Ilse Meelberghs 8 april 2014
🙂 Enne, dankje voor het delen op Twitter.
Lambert de Haas 8 april 2014
Hi Ilse,
Diep respect voor de verantwoordelijkheid die je neemt… voor jezelf. Maar ook de vraag: waarom leren ervaren als pijn? Volgens mij weet juist jij dat dit ook anders kan ;-)!
Bedankt dat voor je heldere inzichten. Je openheid brengt wijsheid. Daar leer ik van.
Lieve groet,
Lambert
Ilse Meelberghs 8 april 2014
Hoi Lambert,
Dankje…
Een tijdlang heb ik twee dingen door elkaar gehaald.
1. De enorme voldoening als je iets geleerd hebt. Iets kan doen of laten waardoor je effectiever wordt.
2. Dat moment waarop even alles op z’n kop wordt gezet. Waarop je moet toelaten dat “zoals je het altijd gedaan hebt” ook anders kan. Dat is oncomfortabel, wringt en bij echt grote lessen raast het fysiek door mijn lijf. En dat is ok, maar niet leuk.
En over dat eerste praat ik: om mensen te inspireren tot leren. En zwijg over het tweede.
Ilse
Maarten Smit 8 april 2014
Poeh he, ja ! Hoe meer ik vertrouw des te minder ik praat, des te meer ik zeg.
Dank voor het delen.
Groet van een andere beelddenker.
Ilse Meelberghs 8 april 2014
Rake samenvatting, dankje Maarten.