Reflectieverslag #EdcampTexel

Dit jaar was Edcamp voor mij een tweedaagse activiteit. Omdat Texel voor mij niet op een dag heen en terug te reizen is, nou ja niet relaxed in ieder geval, ben ik een dag eerder gegaan.

Er is al een heerlijke Storify over gemaakt door Maaike Zijm, een van de organisatoren.

Voordat jullie je gaan worstelen door alle details. Samengevat is dit wat me steeds weer raakt bij een Edcamp. De gelijkwaardigheid van de deelnemers. Hun bijna tomeloze betrokkenheid bij onderwijs, het in contact komen met onderwerpen die ook zinvol zijn en die ik anders misschien genegeerd zou hebben omdat er al zoveel (informatie) is.

Met het instappen in de trein begon mijn leerruimte. Tot Utrecht heb ik gelezen in een boek over professionele identiteit. Op het perron in Utrecht ons-moeten Karin Winters en ik elkaar. Naast gewoon bijkletsen hadden we het natuurlijk ook over onderwijs. Drie dingen heb ik opgeschreven als “te onthouden”

• De vraag: “Wat is het je waard als ik meedenk”. Vaak ben ik gevleid als mensen me vragen om mee te denken. Zeg gauw ja. Soms stel ik mezelf al de vraag; “Wat levert het voor mijzelf op als ik dat doe. Zelden durf ik de vraag stellen: “Wat is het jou waard als ik meedenk”. Toch moet ik dat leren. In het kader van goed voor mezelf zorgen. Om ervoor te zorgen dat ik kan doen wat ik graag wil bijdragen.
• De kennis: Er is een programma waar je je portfolio kan opbouwen (Karin?) en waaruit je op het moment van inleveren kan inlezen in Moodle. In Moodle wordt dan beoordeeld.
• De inspiratie: Het bestaat al: “het kunnen” belonen bij een grote doorlopende kennistoets in de opleiding. Toets van 250 vragen, als je over een onderwerp 2x na mekaar de vraag goed beantwoord hebt, komt ie niet meer terug in je toets.

Een keer aangekomen op Texel ging Karin op familiebezoek en ik me installeren in de Stayokay en wandelen.

Na de wandeling een kijkje nemen bij het afgesproken cafe, daar was nog niemand. Kwam wel gezellig Marion Hoeffgen tegen, die was ook aan het pre-Edcamptexel-en met haar familie. Dan terug naar de Stayokay. Daar hadden ze Wifi en kon ik via Twitter de anderen gaan opsporen. Dat bleek niet nodig, bij het binnenlopen tref ik Rob Kerkhoven en Glenn Hille.

Wachtend op Rhea Flor hebben we ge-pre-borreld en natuurlijk ging ook hier het gesprek grote stukken over onderwijs.

• De vraag: “Hoe zorg je ervoor dat leiderschap/innovatie in het onderwijs je geen bakken met energie kost”.
• De kennis: Aansturing van het digibord kan ook zonder kabels.
• Uit te zoeken: Je kan ook aansturen wat de studenten wel en niet zien van wat je doet op je computer. Wel zo handig dat de studenten naar de uitwerking op het bord kunnen blijven kijken terwijl ik ondertussen iets anders doe op diezelfde computer. Hoe kan dat bij ons?

Naar het cafe, waar steeds mensen aanschoven. En de gesprekken gaan over verrassing, verrassing, over onderwijs: Wat onthoud ik:

• De inspiratie: Inzicht in je beheersing van de te leren vaardigheden vergroten en toch niet toetsen. Jörgen van Remoortere zat een tijdje naast me. En vertelt over zijn experiment met niet toetsen. De essentie voor mij was dat hij volgt of leerlingen vaardigheden aanleren, op een andere manier dan met toetsen, de rol van kritisch nakijken eigen werk en van huiswerk. Je kan het in deze blog van hem nalezen.

Wat ik nastreef is dat leerlingen al veel eerder en met name ook zelf in staat zijn om hun eigen vaardigheid vast te stellen. Dat begint in mijn ogen bij het goed en kritisch nakijken van je eigen werk. Daarbij moet je ook weten aan welk niveau je werk moet voldoen om te bepalen of je iets niet, een beetje of goed beheerst.

• Een nieuw woord: Faalvaardig. Zijn we dat als docent, laten we zien aan leerlingen/studenten hoe dat eruit ziet als je die vaardigheid beheerst?
• Een tegengeluid voor het pleidooi van vrije keuze voor alle leerlingen.
• (bijna) Nieuwe namen van ICT-tools. Nearpod, Go Formative, Answerpad. Om content te kunnen aanbieden, huiswerk te kunnen laten inleveren bvb per foto,  real-time te zien wat studenten doen, gericht feedback te geven. Ik heb nog steeds niet helemaal in de smiezen welk programma wat doet. Ondanks alle inspanningen van mijn Edcamp-genootjes om die kennis te delen. Ik weet nu wel dat het bestaat en kan gericht gaan zoeken hoe het werkt als de behoefte er is.
• De vraag: Is het fijn/vervelend/neutraal voor studenten om veel soorten IC voorgeschoteld te krijgen.

Natuurlijk onthoud ik ook de gezelligheid. Op het eind van de avond zag het er ongeveer zo uit:

Cheers vanaf #Texel! #edcamp #tcedcamptexel #thecrowdnl / @EdcampTexel pic.twitter.com/7iRDEMHFsp

— Michel van Ast (@mvanast) 11 maart 2016

De volgende ochtend hoeven we maar een paar meter te lopen naar de school. Maaike is er om ons te ontvangen. Op het bord hangen een paar workshops van mensen die iets eerder waren. Bijzonder hoe zo’n leeg bord zich vult met mooie workshops.

Zo zag het er ergens richting het einde van de dag uit. Grappig ook hoe de hoeveelheid workshops zich zelfregulerend aanpast aan de hoeveelheid aanwezige mensen. Nog mooier is dat er hierna ’s middags nog eentje bijkwam. De leerlingen die zorgden voor koffie en lekkers vonden het zo leuk dat zij er ook eentje verzorgden. Over hoe het is als leerling op hun school.

De workshops die ik gevolgd heb, en wat ik ervan onthoud, worden hieronder beschreven. Je ziet eerst de foto van de “uitnodiging” en daarna de beschrijving.

Eva en Evelien vertellen over de invoering van PBS en het succes ervan op  hun school (SBO).

SWPBS is gericht op het creëren van een omgeving die het leren bevordert en gedragsproblemen voorkomt. Dit begint bij het gezamenlijk formuleren van de waarden die de school belangrijk vindt. Vervolgens benoemt het schoolteam het gedrag dat past bij deze waarden en leert het de kinderen actief aan. Adequaat gedrag wordt hierna systematisch positief bekrachtigd. Hiermee wordt een veilig en positief schoolklimaat gecreëerd, waarin elke leerling optimaal kan profiteren van het geboden onderwijs. (van deze site)

Veel van wat verteld is komt in deze video terug.

Ik onthoud vooral: Veel structuur aanbrengen om ruimte te maken voor groei, eigen verantwoordelijkheid. Continue het gewenste gedrag benoemen. Procedures voor “wat doen wij in het geval dat…”, om schoolbreed handelen (docenten) te krijgen. Beloningen waar je in de klas mag uitleggen waarom je ze kreeg en daarna samen sparen voor een groepsbeloning. En incidenten worden gemeten, geanalyseerd en gericht interventies op uitgevoerd. De tevredenheid dat dat gericht interveniëren helpt.

Class Dojo wordt door een van de deelnemers nog genoemd. Blijkbaar een systeem waar je ook positief gedrag kan benoemen en belonen.

Workshop van Jörgen over Go Formative.

Hij laat ons zelf als student een aantal opgaven maken die hij heeft klaargezet. En legt vervolgens uit hoe hij het inzet in zijn lessen.

Ik onthoud: de kracht van online kunnen meekijken en feedback geven.

• Dat lukt niet altijd allemaal in de les. Soms ook nog even ’s avonds.
• Feedback wordt vooral gegeven op vaardigheden die de leerling nog niet beheerst.
• Hij heeft de afspraak met zijn leerlingen dat ze veranderingen nav zijn feedback onder een streep zetten, of heel helder markeren. Om te voorkomen dat opnieuw feedback geven veel tijd kost.
• Zoekt nog naar mogelijkheden leren dmv peerfeedback meer te stimuleren.

Ikzelf over contact met je “Why”

Een workshop in lijn met mijn eigen Why.

Na een korte inleiding met verwijzing naar de Why van Simon Sinek, vertelde ik over het waarom van mijn eigen WHY: mijn eigen enthousiasme om overal mee in te willen duiken, op zoek naar iets dat richting geeft. Deelde vervolgens mijn eigen Why. Vertelde hoe ik hem iedere dag hardop uitspreek, hoe hij me inderdaad helpt om nee te zeggen tegen zaken die er niet aan bijdragen, hoe hij soms aangepast wordt. Hoe ik er ook contact mee houd door naar buiten te gaan, en daarmee vertraag, ruimte maak om er contact mee te maken.

Om vervolgens met een “Talking Stone (ipv stick)”-sessie een paar mensen hun why en/of hun why rondom onderwijs, te delen.

De sessie voelde voor mij als een cadeautje.

Hier nog even snel een link naar de blog: Benieuwd naar je persoonlijke why. 

Even napraten en nagenieten.

De ervaring leert inmiddels dat ik het fijn vind om de sessie “na die van mij” even over te slaan. Ruimte om nog even na te praten met deelnemers als zij dat willen. Even nagenieten van wat er gebeurde. Dat doe ik ook dit keer.

Dave over digi-didactische werkvormen die helpen leerlingen meer eigenaarschap over leerproces te geven.

Dave gebruikt Google Classrooms als ruimte om leerlingen te laten samenwerken, en volgt daar hun leerproces zodat hij ook gericht kan bijsturen.

Hij zet Rubrics in om aan studenten te laten zien wat ze te doen hebben om succesvol te kunnen zijn in de opdracht.

En gebruikt Quayn om het nakijk-tijd van toetsen met 400% te doen afnemen en tijd te maken om bij de open vragen gericht feedback te kunnen geven.

Het eigenaarschap neemt toe doordat leerlingen veel zelfstandiger (samen) aan de slag kunnen, weten wat ze te doen hebben en gericht feedback krijgen op hun leerproces.

Het valt me ook bij hem op hoe makkelijk hij de theorie die onder deze keuzes ligt kan benoemen.

Karin en Rob over VR, AR en 360 graden

Ik heb geluisterd naar wat het is VR, AR en 360 graden. Ook gehoord wat als kansen voor het onderwijs gezien wordt. Voorlopig zie ik wel mogelijkheden voor het MBO, en nog niet voor ons. Jammer want het zijn mooie ervaringen, het kijken in zo’n VR bril, de AR-tekeningen, de telefoon die iets in de omgeving herkent en daar informatie over geeft.

Fijn dat ik nu wel weet waar dit over gaat.

Afsluiting.

Nog even napraten, de eerste geluiden over de locatie voor de volgende Edcamp, het regelen van het samen terugreizen (ja hoor het leren gaat ook nog door op de terugreis), de vaststelling dat het weer echt de moeite waard was!

Bedankt organisatie dat jullie dit voor ons hebben gedaan!