Na mijn post van gister met nee, wat kan ik dan wel doen. De faculteit heeft nog afstudeerbegeleiders nodig.
Na elkaar beantwoord ik de volgende vragen:
- Waarom ben ik dat nog niet.
- Wat is er veranderd dat ik nu wel wil.
- Wat moet ik dan kunnen.
- Wat heb ik dan nodig
- Hoe zie ik het praktisch voor me
Waarom ben ik dat nog niet.
Ik heb daar altijd nee tegen gezegd omdat ik geen energie krijg van het checken van: APA, de omschrijvingen van de onderzoekmethode, het taalgebruik.
De rest van het proces boeit me.
Het ondersteunen van:
- Vanuit een probleem de vragen en manier van onderzoeken bepalen.
- Onderzoek doen, het stapsgewijze: vraag, methode, gegevens, antwoord
- Komen met relevante conclusies en aanbevelingen
En ook:
- Leren van wat de student leert.
- Betrokken zijn bij die student, bij de afronding van zijn/haar studie.
Wat is er veranderd dat ik nu wel wil.
Het inzicht dat ik veel energie krijg van rechtstreeks betrokken zijn bij een student. Het feit dat ik deze studenten ken en ze graag wil begeleiden bij dat laatste stuk studie.
Het inzicht dat het proces rond afstudeerscripties een belangrijke basis is voor een “community of practice”.
Het inzicht dat angst een slechte raadgever is. Rondom scripties hangt een druk “doen we het wel goed genoeg”. Niet alleen bij ons. Zie de start van deze video van Daan Andriessen (Lector methodologie van praktijkgericht onderzoek)
Wat moet ik dan kunnen.
Als ik Daan Andriessen (min 25) goed begrijp moet ik als examinator kunnen aantonen dat ik deskundig ben op de te beoordelen bekwaamheid. En dat ik het beoordelingsproces beheers.
En als begeleider/coach wil ik begrijpen wat het proces en de timing daarvan is waarmee je tijdig en goed aan de eindstreep komt.
Wat heb ik dan nodig:
Deskundig op onderzoek en onderzoekend vermogen:
Wat is het volgens Daan Andriessen:
Onderzoek is het methodisch beantwoorden van vragen dat leidt tot relevante kennis (1:06)
onderzoekend vermogen moet leiden tot verantwoorden, onderbouwen en vernieuwen” (min 60)
En welk niveau:
Methodische grondigheid bescheiden en Praktische relevantie voor situatie/opdrachtgever (1:18)
Nodig: niks. Ik kan dat. Welk bewijs heeft de faculteit nodig?
Wat zal ik toch doen: Het boek van Nel Verhoeven bestuderen
Beheersing van het beoordelingsproces
Dat moet ik leren. Daarom was het verhaal rond de calibreersessie (min 46) interessant. Het gaat ook om de interpretatie van het beoordelingsformulier. Ik begrijp daaruit dat het “sparren” met iemand die het al langer doet belangrijk is om dat onder de knie te krijgen/gelijk te krijgen.
Nodig: op cruciale momenten in het proces een ervaren iemand die met me meeleest. Zodat verschillen in interpretatie van beoordelingscriteria boven tafel komen.
Begrip van proces en timing.
Van de stagebegeleiding in leerjaar 3 weet ik dat timing van interventies in het begeleidingsproces veel uitmaken voor het eindresultaat. En dus wil ik graag van een ervaren begeleider zijn procesgang horen en in een flowchart zetten.
Nodig: Twee uur van die ervaren begeleider om dat uit te leggen.
Hoe zie ik het praktisch voor me
- dit jaar nog 3 afstudeerders begeleiden
- 20 uur om het leren te faciliteren
- het bestuderen van het boek
- het bestuderen van het proces
- de calibreersessies (na het meelezen, de dialoog over de interpretatie van de criteria)
- bij voorkeur studenten met onderwerpen rondom MVO, ethiek, integriteit, verander/transitiemanagement.
En een stiekeme wens van me: kijken of ik er met de betreffende studenten geen samenleer/groepsproces van kan maken.
Ps Ik wil onze Lector Professioneel beoordelen bedanken. Dankzij onderstaande RT van haar en het bekijken van de video kon ik dit denkproces makkelijker doorlopen.
https://twitter.com/onderzoekcoach/status/533153372111917056
Els Snels 25 november 2014
Wat raakt en aanraakt en waar het toe leidt…..
(voorjaar 2014)
Ik heb vooral geleerd hoe je levenslang leren effectiever kan doen dan alleen maar “zelf”.
• Ik heb me heel erg gezien gevoeld tijdens dit leertraject. En heb dus ervaren hoe motiverend aandacht werkt. Steeds weer benieuwd wat de trajectbegeleidster zou doen met mijn stukken/blogs/tweets. Want daar kwamen vaak verrassende vragen uit, naar verbindingen die ik zelf niet zo gelegd zou hebben.
• Ik heb me uitgedaagd gevoeld door de vraag om een eindproduct voor een bepaalde datum, dus ervaren dat die helpen focussen.
• Ik heb me uitgedaagd gevoeld door de literatuurlijst. Ervaren hoe dat toch verder je grenzen verlegd dan de boeken die je zelf zou uitzoeken.
• Ik heb de vrijheid gevoeld om het product helemaal zelf te mogen bepalen. En daarbij heel helder gekregen waarom dat bloggen voor mij zo goed werkt als presentatiemiddel.
• Ik heb de vrijheid gevoeld om van die boeken vervolgens te leren wat ik zelf wou. En geleerd dat dat veel motiverende werkt dan te proberen te raden wat de ander wil dat je hiervan onthoudt.
• Ik heb de vrijheid gevoeld om niet mijn eerste leervraag te beantwoorden. En gevoeld hoe motiverend dat is als dat kan.
Ilse Meelberghs, april 2014
Beste Ilse,
Naar aanleiding van je persoonlijk traject Essenties in de Praktijk met spannende, uitdagende, inspirerende situaties, ontmoetingen en acties denk ik aan de “Tocht van de held”.
Iedere keer raakt mij weer de (h)erkenning van de held, die:
“….heeft geleerd wat er daadwerkelijk toe doet, wat belangrijk is. Hij heeft niet alle antwoorden, maar hij weet beter waar hij op moet letten”.
En ja….doorstappen…..dus….
Els, januari t/m april 2014
Els Snels,
Initiatiefnemer Essentieel Leren en Werkconcept Critical Skills in NL
E: e.snels@home.nl
Ilse Meelberghs 25 november 2014
Ik heb de afgelopen dagen idd “met dank” vaker teruggedacht aan dit traject.