Tijd om in een nieuw zwart gat vol mogelijkheden te springen.

Eind vorig schooljaar, het sterke gevoel dat het tijd is om ontslag te nemen. Omdat het op deze plek klaar is. Gezin, collega’s en vrienden geven het advies om dat besluit vanuit rust te nemen, na de vakantie dus.

Begin van het schooljaar. Ik vind het moeilijk om weer te gaan werken. Het past me niet meer. Het is klaar. De datum waarop ik ontslag moet nemen (3 maanden opzegtermijn) om na het eerste kwartaal te stoppen komt en gaat.

Werken wetend dat ik niet ga blijven tot aan mijn pensioen leert me een hele bijzondere les. De les van met passie, in het moment op het werk, bij de studenten, aanwezig zijn. Om vervolgens met passie, in het moment, met mijn toekomst bezig te zijn.

De ervaring van het co-teachen en lagere blokken levert wat mij betreft ook de werkdrukverlaging op die ik bij het voorstellen ervan voor ogen had. Win-win. Beter voor studiesucces en professionele ontwikkeling studenten en makkelijker doceerbaar.

Het werken gaat me dus makkelijk af en als je dan toch het tweede kwartaal begonnen bent kan je het net zo goed afmaken. Ook de opzegdatum om na het tweede kwartaal te stoppen laat ik voorbijgaan.

Er zijn levert me nog een prachtige ervaring op. Die van staan voor de visie die ik zelf mee heb vormgegeven. Toch voelt dat op een of andere vreemde manier als een afsluiting.

En ineens gebeurt er dan weer iets waardoor ik eraan herinnerd word dat het hoog tijd is om te gaan.

Inmiddels is de ontslagbrief afgegeven. Het gevoel, na rijp beraad, omgezet in actie.

Ik heb dit al een keer eerder gedaan. Stoppen met het ene werk zonder te weten wat de volgende stap zou zijn. Zo, hup het zwarte gat van de mogelijkheden in.

Toch was dat omzetten in actie niet makkelijk. Aan de ene kant was daar mijn integriteit. Aan de ander kant het verantwoordelijkheidsgevoel.

verantwoordelijkheidsgevoel

De organisatie gaat een spannende fase in met de implementatie van het nieuwe curriculum.

Ik voel het vertrouwen dat dat wat we bedacht hebben kan werken. Ik heb het uitgeprobeerd/samen voorgedaan/gedeeld. Moet ik niet blijven om dat ook heel kwartaal 3 te doen? Of zelfs nog kwartaal 4?

Richting collegadocenten en studenten is dat verantwoordelijkheidsgevoel veel groter dan richting de organisatie/ het systeem. Ik schreef al eerder dat ik me voor het systeem klapvee voel en weet dat ik daarin te vervangen ben.

Integriteit

Aan werk heb ik een stelletje “eisen”. Zolang daaraan voldaan is kan ik trouw aan mezelf blijven werken. Vanaf het moment dat dat niet meer zo is voelt het als wasted time, tijd die ik voor de wereld betekenisvoller had kunnen inzetten.

De “eisen”;

• Ik leer/ontwikkel mezelf in de richting waarin ik mezelf wil ontwikkelen.
• Ik dien een doel, en de organisatie is het vehikel waarmee/in ik dat doel bereik, omdat zij een collectieve ambitie hebben die aansluit bij mijn doel.
• Mijn unieke bijdrage is van wezenlijk belang voor de organisatie.

Het verlangen naar origineel levendig leren: cyclisch, verbindend, verdiepend

Ik leer/ontwikkel mezelf in de richting waarin ik mezelf wil ontwikkelen. Voor mij betekent dat dat ik me ontwikkel om mijn persoonlijke missie steeds steviger in de wereld te zetten.

Ik, Ilse Meelberghs, wil ruimte scheppen waarbinnen mensen zich kunnen verbinden met hun eigen kern, die van anderen en de kringloop. Ruimte waarbinnen mensen zich cyclisch kunnen ontwikkelen. In die ruimte is aandacht voor de zijnswaarden en kerneigenschappen van eenieder en genieten we van moment & proces. Op weg naar een samenleving in symbiose met alles wat ons zijn mogelijk maakt.

Daar had ik wat dingen voor te leren. Dat heb ik in een relatief razend tempo (duurt dan toch wel een paar jaren 🙂 ) geleerd.

• om voor mezelf te zorgen, met mijn eigen kern te verbinden en daarnaar te handelen
• in de verbinding met anderen present te zijn/ emotioneel beschikbaar/ oordelen uit te stellen/ de kwaliteiten van de ander te gebruiken/
• om kleur te bekennen: mijn eigen zijnswaarden en kerneigenschappen laten zien
• de stem van de minderheid leren zijn en gebruiken
• zorgvuldig het leerproces te kiezen en op verschillende lagen passend in te richten.
• zelf levendig te leren: cyclisch, verbindend, verdiepend
• een originele invulling te geven aan de stappen in dat cyclische leerproces: bestuderen, onderzoekend op pad, uitwerken, tonen, betekenis geven (vertragen, voelen, reflectie) bespreken (applaus en feedforward), nieuwe patronen

En ben ernaar gaan verlangen om op originele manier invulling te geven aan die ruimte, aan dat co-creatief proces van levendig leren. Een originaliteit die niet past binnen de structuur van de organisatie.

Ruimte en ondersteuning bieden aan (jonge) professionals die beginnen hun duurzame bijdrage aan de wereld waar te maken.

Toen ik aan deze baan begon had ik als doel om jonge accountants/bedrijfseconomen meteen met hun opleiding het duurzame perspectief mee te geven. Deze organisatie was daarvoor een goed vehikel.

Geleidelijk kwam in mijn missie:

op weg naar die een samenleving in symbiose met alles wat ons zijn mogelijk maakt

wat zich op de korte termijn vertaalt in:

• werken aan organisaties met een duurzame collectieve ambitie
• als (jonge) professional jezelf en je gewenste bijdrage aan de wereld verankeren en beginnen waarmaken.

Een speciaal plekje in mijn hart hebben dan die pioniers die zo anders duurzaam willen doen dat daarvoor oude denk- en doe-patronen moeten worden losgelaten en vervangen door iets nieuws. Met een stevige connectie met die onderkant van de U (van Theorie U).

Het is met name die stevige connectie met de onderkant van de U, dat moment net erna, waar de professional aan de gang gaat met wie hij/zij is en wil doen in de wereld. Dat moment, die beweging wil ik graag ondersteunen en daarvoor is deze organisatie niet meer het geschikte vehikel.

Met mijn unieke bijdrage een hoofd/hart/handen leeromgeving faciliteren

In het curriculumproces had ik een wezenlijke bijdrage. Mijn aanwezigheid, mijn unieke kwaliteiten hebben ervoor gezorgd dat er aandacht was voor zaken waar anders geen aandacht voor was geweest. In de visie, het leerproces en de inrichting van de communities zitten elementen die er zonder mij niet ingezeten hadden.

Mijn unieke bijdrage/kracht zit in het faciliteren van een leeromgeving die het leren, van wat nodig is om de hartenwens te kunnen verwezenlijken, mogelijk maakt. Een hoofd/hart/handen zaak, een zaak van verbinden en werken op verschillende lagen, van co-creëren. Die kracht wordt nog zelden gebruikt/gevraagd bij deze opleiding.

Dankjewel

En nee, ik weet nog niet waar ik dat ga vinden en hoe dat eruit gaat zien. Ik maak er nu ruimte voor door afscheid te nemen van deze plek.

Ik had nooit geweten dat dit de richting is die ik op wil gaan als de ervaringen van de afgelopen jaren er niet waren geweest.

Dat ik vertrek betekent dat ik gegroeid ben. En dat is dankzij alle prachtige mensen die ik in die tijd heb ontmoet.

Dank jullie wel.