Deze week werden me twee spiegels over het onderwijs voorgehouden.
Beiden stelden ze de vraag vanuit welk perspectief, vanuit welk wereldbeeld we lesgeven.
De eerste was bij Edushock, Frederick Laloux die onze diepe overtuigingen over hoe mensen leren bevraagt. Hij toont een aantal quotes uit de begintijd van het onderwijs zoals we dat nu kennen, waar letterlijk instaat dat “de wil van het kind gebroken dient te worden”. En vraagt ons of we dat nog steeds denken. En zo ja, is het dan geen gevangenis….
Oeh, de spiegel van de gevangenis. Wil ik eraan? pic.twitter.com/jhPiKLIjDz
— Ilse Meelberghs (@IlseMeelberghs) 24 februari 2016
De tweede was een zin tijdens deze prachtige, beetje ongemakkelijke, documentaire.
“we have schools, but they are teaching our children how to tear up Mother Earth” (min 20)
In deze video worden twee wereldbeelden met de daaruit volgende economische modellen neergezet.
Mijn gevoel na het gestaar in de spiegels. Ik zet iedere keer weer een stapje in de richting van: lesgeven vanuit het perspectief van healing the world.
Zo lastig om los te laten dat ik graag wil passen in het huidige “zo doen wij de dingen”, te willen voldoen aan het huidige economische model, gebaseerd op een wereldbeeld dat ons nergens (meer) gaat brengen.
Het oude heeft zijn nut gehad. Het is tijd om alle mooie nieuwe oplossingen die er al zijn veel meer aandacht te geven.