Studieloopbaanbegeleiding, persoonlijke professionele ontwikkeling, in de afkorting SLB/MV. De eerste sessie van de 14.
Ik heb de sessie dit keer voorbereid door een A4 per onderdeel te maken waar voor mij alles opstaat. Benieuwd of jullie er chocola van kunnen maken 🙂
De foto’s is net als vorig jaar. Erg goed bevallen. De studenten kiezen een foto uit. Kunnen het verhaal erachter horen als ze willen want ze zijn allemaal door mij gemaakt. De andere klasgenoten en ik schrijven onze naam erop. De student schrijft op de envelop zijn eigen adres. Vanaf dit ritueel hoor je bij de groep tot je besluit te vertrekken of het eerste jaar is afgerond. Dan wordt de foto als afscheid opgestuurd.
Studenten hebben voor deze sessie al meer kennisgemaakt dan vorig jaar. Dat ga ik dus niet meer met ze zoen. Ga in plaats daarvan met ze oefenen in openheid over ongewone onderwerpen door ze ieder een filosofische vraag te laten beantwoorden. Ongewone vragen die je zo open als je zelf kiest beantwoord. De anderen luisteren oordeelsvrij. Je praat als je de jongleerbal-talkingstick hebt.
Vervolgens gaan ze de werkafspraken in hun ondernemingsplan-groep maken. Nieuw voor mij is nr 4 in de “how to”. Experiment om kijken of dat de kwaliteit van de afspraken vergroot.
Dan neem ik de tijd om door te nemen wat ik verwacht bij de beoordelingsopdracht na deze les. En laat ze de tweede vraag van de opdracht beantwoorden. “Welke werkafspraak denk ik dat het moeilijkste voor me is” En vraag ze wat ze willen oefenen in de volgende week om te zorgen dat het ze lukt om zich aan de werkafspraak te houden.
PS na de uitvoering (16/9/2016)
Met de Billetjes bloot kaartjes in deel 2 ging goed. (heb wel even aangegeven dat ze gemaakt zijn voor kinderen en ze af en toe de woorden moeten vertalen naar hun leeftijd). In de eerste groep vonden ze het gewoon leuk om even wat andere dingen te horen over de klasgenoten. In de tweede groep vonden ze de vragen eigenlijk te algemeen en ontstond een gesprekje over mogen kiezen hoe open je bent en veiligheid van opdrachten. Ik heb het jongleerballetje inderdaad gebruikt als talking stick.
Bij de werkafspraken hebben ze niet gedaan alsof (stap 4) maar besproken wat ze gaan doen als mensen zich niet aan de werkafspraken houden.
Vervolgens heb ik ze inderdaad een actie laten formuleren (deel 4) en ze die elkaar laten vertellen door het toewerpen van de bal. Bij de eerste twee heb ik ze nog laten vertellen wat ze moeilijk vonden en waarom ze die actie gekozen hadden. Goed om te weten wat ongeveer verwacht werd bij de beoordelingsopdracht. En dan tempo verhogen door de rest alleen nog maar de aktie te laten noemen. Nou moet ik alleen nog eraan denken hierop terug te komen in het begin van volgende les.
Het was fijn om per onderdeel van de training een A4 te hebben waar ik in 1 oogopslag kon zien wat er moest gebeuren.