In de serie, mijn reflecties na gesprek met een onderwijsvernieuwer van een andere faculteit. Een aantal thema’s doken op. Vermengd met mijn vragen en bedenksels staan ze hieronder.
“Wat is er nu nodig” vs structuur
Voor mij is er, in het nadenken over onderwijs gericht op de student, een continue aandachtspunt voor “schaalbaarheid”.
De structuur van modules
Gepersonaliseerd leren. Je kiest als student waar je je in wil bekwamen met aan het einde een diploma.
- Zou je een systeem kunnen opzetten dat studenten hun leren kiezen ahv modules? Een soort bouwstenen.
- Wat is het uitgangspunt/doel van zo’n module, een vak, een beroepsrelevant product?
- Zou dat dan handig zijn om dat over alle faculteiten te doen of alleen de economische?
- Is er dan een soort module-keuze-wijzer die leidt tot de huidige diploma’s?
- Is een basis-bildungs module wenselijk waarin studenten werken aan bijvoorbeeld: zo werken wij hier samen, dialoog, kijken uit verschillende perspectieven, kritische denken, persoonlijke why?
Vrijheid en verantwoordelijkheid binnen de modules
- En kan het dan dat je als opleiding “loslaat” wat er gebeurt binnen zo’n module? Dat docenten daar de ruimte hebben om aan te bieden “wat nodig is”?
- (zo schrijvend bedenk ik wel dat ik als docent dan niet tig modules door elkaar zou willen hebben lopen)
Hoofd/hart/handen ingevuld voor “financials duurzaam opleiden”
Geïnspireerd door een gesprek met Pieter Spinder zoek ik steeds naar invulling van die 3 poten. Ik maakte vorige maand ergens deze tekening en legde de tekening voor tijdens het gesprek.
Aantekeningen: Een goeie MOOC te bouwen is lastig. Scrum weer eens kort genoemd als manier van samenwerken om onderwijs te ontwerpen.
Het leverde het inzicht op dat het handen-gebied bij uitstek geschikt is voor co-creatie.
Benoemen drie soorten kennis? die we aanbieden.
- Basiskennis, wordt door meerderheid beroepsbeoefenaars gebruikt
- Nieuwe kennis, reeds aanwezig in het vakgebied maar nog niet de meerderheid van de beroepsbeoefenaars past het toe
- de toekomst, bestaat nog niet, creëren we nu samen.
Dat is eigenlijk een soort van matrix die je over bovenstaande tekening kan leggen.
De werkvormen ingevuld voor “economen duurzaam opleiden”
Ik tekende deze matrix van het leerproces. Ook die deelde ik. In de beroepscontext vind ik het zelf nog steeds gewaagd om stilte/natuur toe te voegen. Ook al weet ik dat het werkt.
Bedankt collega voor je tijd en aandacht.