Ik had het al eens over wat ik leerde van #discCM, wat ik graag wilde proberen met #atstakeBE en meer inhoudelijk over stakeholdermanagement.
Als ik eerlijk ben is niet het Twitter-gebruik dat deze les bijzonder maakte. Ik streef naar: voorbereiding in je eentje, een sprankelende les waar je leert/internaliseert met elkaar/docent, en dan een eindproduct dat het resultaat is van die 2. Bij deze les was de voorbereiding door de studenten uitstekend. Dat is niet bij iedere les zo en daarom hoor ik graag van hen wat de doorslag daarvoor gaf: de voorbereidende blog, het beloofde twittergebruik in de klas, dat anderhalf uur erna het product moest worden ingeleverd of de eigen intrinsieke motivatie.
Het Twittergebruik heeft twee dingen gedaan. Eentje heb al ik verwoord:
Verrassend moment: dat waarop de eerste vraag binnenkomt. We hebben hem ook echt offline beantwoord.Bedankt @BertrandMMJJM
— Ilse Meelberghs (@IlseMeelberghs) April 11, 2012
Ten tweede kon ik het gebruiken om te laten ervaren hoe dat zit met MVO. MVO omdat het moet, uit risicomanagement of vanuit kansen voor innovatie. Heb wel gezien hoe studenten dat met Twitter in de praktijk brachten. Een deel omdat ik het vroeg, een enkeling zag de kansen. Heb dat wat ik zag misschien te weinig benoemd om het te internaliseren.
Ik blijf bij mijn eerder verwoordde standpunt dat Twitter een geweldig medium is voor kennisdeling en voor het aanleren van to-the-point communiceren. En dat we daar met deze sessie nog niet gehaald hebben wat er te halen valt.
De studenten gaven aan dat de les had bijgedragen om hun eindproduct te verbeteren. En die heb ik dan ook met plezier gelezen en beoordeeld. Is dat alles dan niet altijd vraag je je dan misschien af. Nee, en meestal ligt het in de tijd allemaal veel verder uit elkaar. Dit was allemaal op 1 dag. Mij geeft dat energie.